ακουστικός
See also: ἀκουστικός
Greek edit
Etymology edit
Semantic loan from French acoustique, coined by Joseph Sauveur from Ancient Greek ἀκουστικός (“of or for hearing”).[1][2]
Pronunciation edit
Adjective edit
ακουστικός • (akoustikós) m (feminine ακουστική, neuter ακουστικό)
Declension edit
Declension of ακουστικός
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | ακουστικός • | ακουστική • | ακουστικό • | ακουστικοί • | ακουστικές • | ακουστικά • |
| genitive | ακουστικού • | ακουστικής • | ακουστικού • | ακουστικών • | ακουστικών • | ακουστικών • |
| accusative | ακουστικό • | ακουστική • | ακουστικό • | ακουστικούς • | ακουστικές • | ακουστικά • |
| vocative | ακουστικέ • | ακουστική • | ακουστικό • | ακουστικοί • | ακουστικές • | ακουστικά • |
Related terms edit
- ακουστική f (akoustikí, “acoustics”)
- ακουστική κιθάρα f (akoustikí kithára, “acoustic guitar”)
- ακουστικό n (akoustikó, “receiver”)
- and see: ακούω (akoúo, “to listen, to hear”)
References edit
- ^ ακουστικός - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
- ^ Etymology and history of “acoustique”, in Trésor de la langue française informatisé [Digitized Treasury of the French Language], 2012.