αναμάρτητος

Greek

Adjective

αναμάρτητος • (anamártitos) m (feminine αναμάρτητη, neuter αναμάρτητο)

1. sinless, innocent

Declension

Declension of αναμάρτητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αναμάρτητος •	αναμάρτητη •	αναμάρτητο •	αναμάρτητοι •	αναμάρτητες •	αναμάρτητα •
genitive	αναμάρτητου •	αναμάρτητης •	αναμάρτητου •	αναμάρτητων •	αναμάρτητων •	αναμάρτητων •
accusative	αναμάρτητο •	αναμάρτητη •	αναμάρτητο •	αναμάρτητους •	αναμάρτητες •	αναμάρτητα •
vocative	αναμάρτητε •	αναμάρτητη •	αναμάρτητο •	αναμάρτητοι •	αναμάρτητες •	αναμάρτητα •

Synonyms

• see: αθώος (athóos)