ανεπάρκεια
Greek edit
Etymology edit
αν- (an-) privative + επάρκεια (epárkeia, “sufficiency, adequacy”), calque of English insufficiency. First attested 1863.
Pronunciation edit
Noun edit
ανεπάρκεια • (anepárkeia) f (uncountable)
- insufficiency, inadequacy, scarcity (quality of not enough being available)
- Λόγω της ανεπάρκειας του φαγητού, πόλοι πέθαναν στον λιμό.
- Lógo tis anepárkeias tou fagitoú, póloi péthanan ston limó.
- Due to the scarcity of food, many died in the famine.
- (medicine) deficiency, failure (lack of ability or function)
- διανοητική ανεπάρκεια ― dianoïtikí anepárkeia ― mental deficiency
- νεφρική ανεπάρκεια ― nefrikí anepárkeia ― renal failure
- incompetency, incompetence (inability to do something well)
- Η ανεπάρκεια της σ’ αυτό το θέμα ήταν καθαρή.
- I anepárkeia tis s’ aftó to théma ítan katharí.
- Her incompetence in this subject was clear.
Declension edit
ανεπάρκεια
| case \ number | singular |
|---|---|
| nominative | ανεπάρκεια • |
| genitive | ανεπάρκειας • |
| accusative | ανεπάρκεια • |
| vocative | ανεπάρκεια • |
Synonyms edit
- (insufficiency, scarcity): έλλειψη f (élleipsi), στέρηση f (stérisi)
- (incompetency): ανικανότητα f (anikanótita), αναρμοδιότητα f (anarmodiótita)
Antonyms edit
- (antonym(s) of “insufficiency”): επάρκεια f (epárkeia, “sufficiency, adequacy”)
- (antonym(s) of “incompetency”): επάρκεια f (epárkeia, “sufficiency, adequacy”), ικανότητα f (ikanótita, “ability, competency”), αρμοδιότητα f (armodiótita, “incompetency”)