εκκρούω
See also: ἐκκρούω
Greek edit
Etymology edit
From Ancient Greek ἐκκρούω. For sense in linguistics, a semantic loan from German ausstoßen. Morphologically, from εκ- (“counter-”) + κρούω (“strike”).
Pronunciation edit
Verb edit
εκκρούω • (ekkroúo) (past εξέκρουσα, passive εκκρούομαι)
- to knock out
- (linguistics) to delete one of adjacent vowels of different words
Usage notes edit
- Usually found in tenses of the present stem. Forms like εξέκρουσα are formal, using an internal augment.
Conjugation edit
εκκρούω εκκρούομαι
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | εκκρούω | εκκρούσω | εκκρούομαι | εκκρουσθώ |
| 2 sg | εκκρούεις | εκκρούσεις | εκκρούεσαι | εκκρουσθείς |
| 3 sg | εκκρούει | εκκρούσει | εκκρούεται | εκκρουσθεί |
| 1 pl | εκκρούουμε, [‑ομε] | εκκρούσουμε, [‑ομε] | εκκρουόμαστε | εκκρουσθούμε |
| 2 pl | εκκρούετε | εκκρούσετε | εκκρούεστε, εκκρουόσαστε | εκκρουσθείτε |
| 3 pl | εκκρούουν(ε) | εκκρούσουν(ε) | εκκρούονται | εκκρουσθούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | εξέκρουα | εξέκρουσα | εκκρουόμουν(α) | εκκρούσθηκα |
| 2 sg | εξέκρουες | εξέκρουσες | εκκρουόσουν(α) | εκκρούσθηκες |
| 3 sg | εξέκρουε | εξέκρουσε | εκκρουόταν(ε) | εκκρούσθηκε |
| 1 pl | εκκρούαμε | εκκρούσαμε | εκκρουόμασταν, (‑όμαστε) | εκκρουσθήκαμε |
| 2 pl | εκκρούατε | εκκρούσατε | εκκρουόσασταν, (‑όσαστε) | εκκρουσθήκατε |
| 3 pl | εξέκρουαν, εκκρούαν(ε) | εξέκρουσαν, εκκρούσαν(ε) | εκκρούονταν, (εκκρουόντουσαν) | εκκρούσθηκαν, εκκρουσθήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα εκκρούω ➤ | θα εκκρούσω ➤ | θα εκκρούομαι ➤ | θα εκκρουσθώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα εκκρούεις, … | θα εκκρούσεις, … | θα εκκρούεσαι, … | θα εκκρουσθείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … εκκρούσει | έχω, έχεις, … εκκρουσθεί | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … εκκρούσει | είχα, είχες, … εκκρουσθεί | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … εκκρούσει | θα έχω, θα έχεις, … εκκρουσθεί | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | (έκκρουε) | έκκρουσε | — | εκκρούσου |
| 2 pl | εκκρούετε | εκκρούστε | εκκρούεστε | εκκρουσθείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | εκκρούοντας ➤ | — | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας εκκρούσει ➤ | — | ||
| Nonfinite form➤ | εκκρούσει | εκκρουσθεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs |
• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||
Related terms edit
- έκκρουση f (ékkrousi, “deletion of vowel”) (linguistics)
- πάσσαλος πασσάλω εκκρούεται (pássalos passálo ekkroúetai)