ηλεκτρικός

Greek

Etymology

Borrowed from French électrique, itself derived from Greek elements, as if from Ancient Greek ἤλεκτρον (ḗlektron) + -ικός (-ikós).

Adjective

ηλεκτρικός • (ilektrikós) m (feminine ηλεκτρική, neuter ηλεκτρικό)

1. electrical (electrically operated)
2. electrical, electric (describing a domestic or other installation)
3. (figuratively) electric (describing the quality of the sound produced by an instrument)
4. (used as neuter singular noun) see: ηλεκτρικό (ilektrikó)
5. (used as neuter plural noun) see: ηλεκτρικά (ilektriká)

Declension

Declension of ηλεκτρικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ηλεκτρικός •	ηλεκτρική •	ηλεκτρικό •	ηλεκτρικοί •	ηλεκτρικές •	ηλεκτρικά •
genitive	ηλεκτρικού •	ηλεκτρικής •	ηλεκτρικού •	ηλεκτρικών •	ηλεκτρικών •	ηλεκτρικών •
accusative	ηλεκτρικό •	ηλεκτρική •	ηλεκτρικό •	ηλεκτρικούς •	ηλεκτρικές •	ηλεκτρικά •
vocative	ηλεκτρικέ •	ηλεκτρική •	ηλεκτρικό •	ηλεκτρικοί •	ηλεκτρικές •	ηλεκτρικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ηλεκτρικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ηλεκτρικός, etc.)

Derived terms

• ηλεκτρικά σκεύη n pl (ilektriká skévi, “electrical appliances”)
• ηλεκτρική μόνωση f (ilektrikí mónosi, “electrical insulation”)
• ηλεκτρική χωρητικότητα f (ilektrikí choritikótita, “electrical capacitance”)

 

Related terms

• and see: ηλεκτρισμός m (ilektrismós, “electricity”)

Noun

ηλεκτρικός • (ilektrikós) m

1. metropolitan railway, electric railway
2. (by extension) station of such railways

Declension

see the adjectival form above

See also

• μετρό n (metró, “metro, electric or underground urban railway”)
• προαστιακός (proastiakós, “suburban”)