μαγνητικός

Greek

Adjective

μαγνητικός • (magnitikós) m (feminine μαγνητική, neuter μαγνητικό)

1. magnetic, of or pertaining to magnetism.

   Antonym: αντιμαγνητικός (antimagnitikós)

   μαγνητική πυξίδα ― magnitikí pyxída ― magnetic compass

2. (figuratively) mesmerising, attractive (personality)

Declension

Declension of μαγνητικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	μαγνητικός •	μαγνητική •	μαγνητικό •	μαγνητικοί •	μαγνητικές •	μαγνητικά •
genitive	μαγνητικού •	μαγνητικής •	μαγνητικού •	μαγνητικών •	μαγνητικών •	μαγνητικών •
accusative	μαγνητικό •	μαγνητική •	μαγνητικό •	μαγνητικούς •	μαγνητικές •	μαγνητικά •
vocative	μαγνητικέ •	μαγνητική •	μαγνητικό •	μαγνητικοί •	μαγνητικές •	μαγνητικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο μαγνητικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο μαγνητικός, etc.)

Derived terms

• μαγνητική ροή f (magnitikí roḯ, “magnetic flux”)
• μαγνητικό πεδίο n (magnitikó pedío, “magnetic field”)

 

Related terms

• see: μαγνήτης m (magnítis, “magnet”)