μετάνοια

Ancient Greek

Etymology

From μετανοέω (metanoéō, “to perceive afterwards, repent”) +‎ -ῐᾰ (-ia).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.tá.noi̯.a/ → /meˈta.ny.a/ → /meˈta.ni.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.tá.noi̯.a/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /meˈta.ny.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /meˈta.ny.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /meˈta.ny.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /meˈta.ni.a/

Noun

μετᾰ́νοιᾰ • (metánoia) f (genitive μετᾰνοίᾱς); first declension

1. afterthought, repentance
   • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.36
   • 362 BCE – 262 BCE, Philemon, Collected Works 198
   • 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 4.66.7
   • 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Proverbs 14.15
   • 700 BCE – 600 BCE, Aristeas, Collected Works 188
   • 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, Collected Works 2.4.12
   • 342 BCE – 290 BCE, Menander, Monostichoi 91
   • New Testament, Acts of the Apostles 20:21
   • New Testament, Epistle to the Hebrews 6:1

Declension

First declension of ἡ μετᾰ́νοιᾰ; τῆς μετᾰνοίᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ μετᾰ́νοιᾰ hē metánoia	τὼ μετᾰνοίᾱ tṑ metanoíā	αἱ μετᾰ́νοιαι hai metánoiai
Genitive	τῆς μετᾰνοίᾱς tês metanoíās	τοῖν μετᾰνοίαιν toîn metanoíain	τῶν μετᾰνοιῶν tôn metanoiôn
Dative	τῇ μετᾰνοίᾳ têi metanoíāi	τοῖν μετᾰνοίαιν toîn metanoíain	ταῖς μετᾰνοίαις taîs metanoíais
Accusative	τὴν μετᾰ́νοιᾰν tḕn metánoian	τὼ μετᾰνοίᾱ tṑ metanoíā	τᾱ̀ς μετᾰνοίᾱς tā̀s metanoíās
Vocative	μετᾰ́νοιᾰ metánoia	μετᾰνοίᾱ metanoíā	μετᾰ́νοιαι metánoiai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: μετάνοια (metánoia)
• → Coptic: ⲙⲉⲧⲁⲛⲟⲓⲁ (metanoia)
• → English: metanoia
• → Polish: metanoja (learned)
• → Serbo-Croatian: metanoja (learned)

Further reading

• “μετάνοια”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “μετάνοια”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• μετάνοια in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G3341 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • change idem, page 123.
  • compunction idem, page 154.
  • contrition idem, page 170.
  • conversion idem, page 173.
  • front idem, page 346.
  • penitence idem, page 603.
  • regret idem, page 687.
  • remorse idem, page 693.
  • repentance idem, page 696.
  • revulsion idem, page 711.
  • sorrow idem, page 795.

Greek

Etymology

From Ancient Greek μετάνοια (metánoia).

Noun

μετάνοια • (metánoia) f (plural μετάνοιες)

1. remorse, repentance
2. (by extension) prostration, genuflection

Declension

declension of μετάνοια

case     \     number	singular	plural
nominative	μετάνοια •	μετάνοιες •
genitive	μετάνοιας •	—
accusative	μετάνοια •	μετάνοιες •
vocative	μετάνοια •	μετάνοιες •
The literary genitive μετανοίας • is more common.