νικηφόρος

See also: Νικηφόρος

Ancient Greek

Etymology

νῑ́κη (nī́kē, “victory”) +‎ -φόρος (-phóros).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /niː.kɛː.pʰó.ros/ → /ni.ciˈɸo.ros/ → /ni.ciˈfo.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /niː.kɛː.pʰó.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ni.ke̝ˈpʰo.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ni.ciˈɸo.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ni.ciˈfo.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ni.ciˈfo.ros/

Adjective

νῑκηφόρος • (nīkēphóros) m or f (neuter νῑκηφόρον); second declension

1. bringing victory
2. victorious
3. Uppercase (Νῑκηφόρος), the name of a Roman Emperor, Nikephoros

Inflection

Second declension of νῑκηφόρος; νῑκηφόρον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		νῑκηφόρος nīkēphóros	νῑκηφόρον nīkēphóron		νῑκηφόρω nīkēphórō	νῑκηφόρω nīkēphórō		νῑκηφόροι nīkēphóroi	νῑκηφόρᾰ nīkēphóra
Genitive		νῑκηφόρου nīkēphórou	νῑκηφόρου nīkēphórou		νῑκηφόροιν nīkēphóroin	νῑκηφόροιν nīkēphóroin		νῑκηφόρων nīkēphórōn	νῑκηφόρων nīkēphórōn
Dative		νῑκηφόρῳ nīkēphórōi	νῑκηφόρῳ nīkēphórōi		νῑκηφόροιν nīkēphóroin	νῑκηφόροιν nīkēphóroin		νῑκηφόροις nīkēphórois	νῑκηφόροις nīkēphórois
Accusative		νῑκηφόρον nīkēphóron	νῑκηφόρον nīkēphóron		νῑκηφόρω nīkēphórō	νῑκηφόρω nīkēphórō		νῑκηφόρους nīkēphórous	νῑκηφόρᾰ nīkēphóra
Vocative		νῑκηφόρε nīkēphóre	νῑκηφόρον nīkēphóron		νῑκηφόρω nīkēphórō	νῑκηφόρω nīkēphórō		νῑκηφόροι nīkēphóroi	νῑκηφόρᾰ nīkēphóra
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		νῑκηφόρως nīkēphórōs			νῑκηφορώτερος nīkēphorṓteros			νῑκηφορώτᾰτος nīkēphorṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “νικηφόρος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• Franco Montanari et al. (2015) Madeleine Goh and Chad Schroeder, editors, The Brill Dictionary of Ancient Greek, Leiden: Brill, →ISBN, page 1399
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • conquering idem, page 161.
  • triumphal idem, page 896.
  • triumphant idem, page 896.
  • victorious idem, page 951.

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek νῑκηφόρος (nīkēphóros), equivalent to νίκη (níki, “victory”) +‎ -φόρος (-fóros).

Adjective

νικηφόρος • (nikifóros) m (feminine νικηφόρος or νικηφόρα, neuter νικηφόρο)

1. victorious

Declension

Declension of νικηφόρος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	νικηφόρος •	νικηφόρος • / νικηφόρα •	νικηφόρο •	νικηφόροι •	νικηφόροι • / νικηφόρες •	νικηφόρα •
genitive	νικηφόρου •	νικηφόρου • / νικηφόρας •	νικηφόρου •	νικηφόρων •	νικηφόρων •	νικηφόρων •
accusative	νικηφόρο •	νικηφόρο • / νικηφόρα •	νικηφόρο •	νικηφόρους •	νικηφόρους • / νικηφόρες •	νικηφόρα •
vocative	νικηφόρε •	νικηφόρε • / νικηφόρα •	νικηφόρο •	νικηφόροι •	νικηφόροι • / νικηφόρες •	νικηφόρα •

References

• νικηφόρος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language