ορθόδοξη

Greek

Etymology

From Ancient Greek ὀρθόδοξος (orthódoxos), equivalent to ορθό- (orthó-, “correct, ortho-”) +‎ δόξα (dóxa, “glory, opinion”).

Pronunciation

• IPA^(key): /oɾˈθoðoksi/
• Hyphenation: ορ‧θό‧δο‧ξη
• Homophone: ορθόδοξοι (orthódoxoi)

Adjective

ορθόδοξη • (orthódoxi)

1. Nominative feminine singular form of ορθόδοξος (orthódoxos).
2. Accusative feminine singular form of ορθόδοξος (orthódoxos).
3. Vocative feminine singular form of ορθόδοξος (orthódoxos).

Noun

ορθόδοξη • (orthódoxi) f (plural ορθόδοξες, masculine ορθόδοξος)

1. (Christianity, female) Orthodox (follower of any of the Eastern Orthodox churches)

   Η μάνα μου είναι ορθόδοξη αλλά ο πατέρας μου είναι καθολικός.

   I mána mou eínai orthódoxi allá o patéras mou eínai katholikós.

   My mother is an Orthodox but my father is a Catholic.

Declension

declension of ορθόδοξη

case     \     number	singular	plural
nominative	ορθόδοξη •	ορθόδοξες •
genitive	ορθόδοξης •	—
accusative	ορθόδοξη •	ορθόδοξες •
vocative	ορθόδοξη •	ορθόδοξες •

Derived terms

• ελληνορθόδοξη f (ellinorthódoxi, “Greek Orthodox”)