σύγχρονος

Ancient Greek

Etymology

From συγ- (sug-) +‎ χρόνος (khrónos)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sýŋ.kʰro.nos/ → /ˈsyŋ.xro.nos/ → /ˈsiŋ.xro.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sýŋ.kʰro.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsyŋ.kʰro.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsyŋ.xro.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsyŋ.xro.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsiŋ.xro.nos/

Adjective

σύγχρονος • (súnkhronos) m or f (neuter σύγχρονον); second declension

1. contemporaneous

Declension

Second declension of σῠ́γχρονος; σῠ́γχρονον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		σῠ́γχρονος súnkhronos	σῠ́γχρονον súnkhronon		σῠγχρόνω sunkhrónō	σῠγχρόνω sunkhrónō		σῠ́γχρονοι súnkhronoi	σῠ́γχρονᾰ súnkhrona
Genitive		σῠγχρόνου sunkhrónou	σῠγχρόνου sunkhrónou		σῠγχρόνοιν sunkhrónoin	σῠγχρόνοιν sunkhrónoin		σῠγχρόνων sunkhrónōn	σῠγχρόνων sunkhrónōn
Dative		σῠγχρόνῳ sunkhrónōi	σῠγχρόνῳ sunkhrónōi		σῠγχρόνοιν sunkhrónoin	σῠγχρόνοιν sunkhrónoin		σῠγχρόνοις sunkhrónois	σῠγχρόνοις sunkhrónois
Accusative		σῠ́γχρονον súnkhronon	σῠ́γχρονον súnkhronon		σῠγχρόνω sunkhrónō	σῠγχρόνω sunkhrónō		σῠγχρόνους sunkhrónous	σῠ́γχρονᾰ súnkhrona
Vocative		σῠ́γχρονε súnkhrone	σῠ́γχρονον súnkhronon		σῠγχρόνω sunkhrónō	σῠγχρόνω sunkhrónō		σῠ́γχρονοι súnkhronoi	σῠ́γχρονᾰ súnkhrona
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		σῠγχρόνως sunkhrónōs			σῠγχρονώτερος sunkhronṓteros			σῠγχρονώτᾰτος sunkhronṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• συγχρονέω (sunkhronéō)
• συγχρονίζω (sunkhronízō)
• συγχρονισμός (sunkhronismós)

Descendants

• Greek: σύγχρονος (sýnchronos)
• → Latin: synchronus (see there for further descendants)
• → Belarusian: сінхро́нны (sinxrónny)
• → Bulgarian: синхронен (sinhronen)
• → Russian: синхро́нный (sinxrónnyj)
  • →⇒ Kazakh: синхронды (sinxrondy), синхрондық (sinxrondyq)
• → Ukrainian: синхро́нний (synxrónnyj)

Further reading

• σύγχρονος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• σύγχρονος - ΛΟΓΕΙΟΝ (since 2011) Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch) University of Chicago.
• “σύγχρονος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Greek

Adjective

σύγχρονος • (sýnchronos) m (feminine σύγχρονη, neuter σύγχρονο)

1. contemporary, contemporaneous
2. synchronous
3. simultaneous
4. contemporary, modern

Declension

Declension of σύγχρονος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	σύγχρονος •	σύγχρονη •	σύγχρονο •	σύγχρονοι •	σύγχρονες •	σύγχρονα •
genitive	σύγχρονου •	σύγχρονης •	σύγχρονου •	σύγχρονων •	σύγχρονων •	σύγχρονων •
accusative	σύγχρονο •	σύγχρονη •	σύγχρονο •	σύγχρονους •	σύγχρονες •	σύγχρονα •
vocative	σύγχρονε •	σύγχρονη •	σύγχρονο •	σύγχρονοι •	σύγχρονες •	σύγχρονα •

Synonyms

• (simultaneous): ταυτόχρονος (taftóchronos)

Related terms

• συγχρονίζω (synchronízo, “to synchronise”)
• συγχρόνως (synchrónos, “contemporaneously, simultaneously”)