σύντασις

Ancient Greek

Etymology

From συντείνω (sunteínō, “to stretch”) +‎ -σις (-sis).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sýn.ta.sis/ → /ˈsyn.ta.sis/ → /ˈsin.da.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sýn.ta.sis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsyn.ta.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsyn.ta.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsyn.ta.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsin.da.sis/

Noun

σῠ́ντᾰσῐς • (súntasis) f (genitive σῠντᾰ́σεως); third declension

1. tension, rigidity
2. vehement effort, exertion

Inflection

Third declension of ἡ σῠ́ντᾰσῐς; τῆς σῠντᾰ́σεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ σῠ́ντᾰσῐς hē súntasis	τὼ σῠντᾰ́σει tṑ suntásei	αἱ σῠντᾰ́σεις hai suntáseis
Genitive	τῆς σῠντᾰ́σεως tês suntáseōs	τοῖν σῠντᾰσέοιν toîn suntaséoin	τῶν σῠντᾰ́σεων tôn suntáseōn
Dative	τῇ σῠντᾰ́σει têi suntásei	τοῖν σῠντᾰσέοιν toîn suntaséoin	ταῖς σῠντᾰ́σεσῐ / σῠντᾰ́σεσῐν taîs suntásesi(n)
Accusative	τὴν σῠ́ντᾰσῐν tḕn súntasin	τὼ σῠντᾰ́σει tṑ suntásei	τᾱ̀ς σῠντᾰ́σεις tā̀s suntáseis
Vocative	σῠ́ντᾰσῐ súntasi	σῠντᾰ́σει suntásei	σῠντᾰ́σεις suntáseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• συντατικός (suntatikós)

Further reading

• “σύντασις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σύντασις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette