урын
Bashkir edit
Etymology edit
From Proto-Turkic *orun (“place”).
Cognate with Yakut орун (orun, “place”), Yakut орон (oron, “bed”).
Pronunciation edit
Noun edit
урын • (urın)
- place; location, position
- Юл аша тейешле урындан ғына сыҡ.
- Yul aşa teyeşle urından ğına sıq.
- Cross the street only at a designated place.
- Өй түрендәге диванда телевизор ҡарап ултырған инәй беҙҙе күргәс, урынынан тормаҡсы итте, уға үҙебеҙ яҡынланыҡ.
- Öy türendəge divanda televizor qarap ultırğan inəy beźźe kürgəs, urınınan tormaqsı itte, uğa üźebeź yaqınlanıq.
- When the grandma watching TV in the back part of the house saw us, (she) attempted to rise from her place, (but) we ourselves came up to her.
- Space for something, or to carry out an activity; room
- (job) position, post, office
- Етәксе урыны.
- Yetəkse urını.
- Manager's position.
- sleeping place, bed
- Урын һалыу.
- Urın halıw.
- Make the bed.
Declension edit
Declension of урын (urın)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| absolute | урын (urın) | урындар (urındar) |
| definite genitive | урындың (urındıñ) | урындарҙың (urındarźıñ) |
| dative | урынға (urınğa) | урындарға (urındarğa) |
| definite accusative | урынды (urındı) | урындарҙы (urındarźı) |
| locative | урында (urında) | урындарҙа (urındarźa) |
| ablative | урындан (urından) | урындарҙан (urındarźan) |