միանամ
Old Armenian edit
Etymology edit
Verb edit
միանամ • (mianam)
- (intransitive) to be united
Conjugation edit
mediopassive
| infinitive | միանալ (mianal) | participle | միացեալ (miacʻeal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | միացուցանեմ (miacʻucʻanem) | aorist stem | միաց- (miacʻ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | միանամ (mianam) | միանաս (mianas) | միանայ (mianay) | միանամք (mianamkʻ) | միանայք (mianaykʻ) | միանան (mianan) | |
| imperfect | միանայի (mianayi) | միանայիր (mianayir) | միանայր (mianayr) | միանայաք (mianayakʻ) | միանայիք (mianayikʻ) | միանային (mianayin) | |
| aorist | միացայ (miacʻay) | միացար (miacʻar) | միացաւ (miacʻaw) | միացաք (miacʻakʻ) | միացայք (miacʻaykʻ) | միացան (miacʻan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | միանայցիմ (mianaycʻim) | միանայցիս (mianaycʻis) | միանայցի (mianaycʻi) | միանայցիմք (mianaycʻimkʻ) | միանայցիք (mianaycʻikʻ) | միանայցին (mianaycʻin) | |
| aorist | միացայց (miacʻaycʻ) | միասցիս (miascʻis) | միասցի (miascʻi) | միասցուք (miascʻukʻ) | միասջիք (miasǰikʻ) | միասցին (miascʻin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | միացի՛ր (miacʻír) | — | — | միացարո՛ւք (miacʻarúkʻ) | — | |
| cohortative | — | միասջի՛ր (miasǰír) | — | — | միասջի՛ք (miasǰíkʻ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ միանար (mí mianar) | — | — | մի՛ միանայք (mí mianaykʻ) | — | |
Descendants edit
References edit
- Petrosean, Matatʻeay (1879) “միանամ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy