Arabic edit

Pronunciation edit

  • (file)

Noun edit

اِخْتِرَاع (iḵtirāʕm (plural اِخْتِرَاعَات (iḵtirāʕāt))

  1. verbal noun of اِخْتَرَعَ (iḵtaraʕa) (form VIII)
  2. invention

Declension edit

Persian edit

Etymology edit

Borrowed from Arabic اِخْتِرَاع (iḵtirāʕ).

Pronunciation edit

 
 

Readings
Classical reading? ixtirā'
Dari reading? ixtirā'
Iranian reading? exterâ'
Tajik reading? ixtiroʾ

Noun edit

اختراع (exterâ') (plural اختراعات (exterâ'ât))

  1. invention
    اختراع هواپیماexterâ'-e havâpeymâinvention of the airplane
    اختراع تلفنexterâ'-e telefoninvention of the telephone
  2. (archaic) newness, novelty, something new
    • late 1100s, Jamāl-ud-Dīn Abd-ur-Razzāq, “Qasīda 76”, in دیوان جمال‌الدین عبدالرزاق[1]:
      ای ترا گاه کرم با هر کسی صد اصطناع
      وی ترا وقت بیان در هر سخن صد اختراع
      ay tu rā gāh-i karam bar har kasē sad istinā'
      w-ay tu rā waqt-i bayān dar har suxan sad ixtirā'
      O you whose noble place is a hundred bounties to everyone,
      O you who, when you speak, have a hundred new things in every word.
      (Classical Persian transliteration)

Related terms edit

Urdu edit

Noun edit

اختراع (ixtirāf (Hindi spelling इख़्तिरा)

  1. invention, innovation, feigning, newness, novelty