See also: خشن, حسن, and ح س ن

Persian edit

Etymology edit

From Middle Persian [Book Pahlavi needed] (yšn' /⁠jašn⁠/), from Old Persian [script needed] (*yašna-), from Proto-Iranian *Hyajnáh (worship, sacrifice).[1]

Pronunciation edit

  • (file)
 

Readings
Classical reading? jašn
Dari reading? jašn
Iranian reading? jašn
Tajik reading? jašn

Noun edit

Dari جشن
Iranian Persian
Tajik ҷашн

جَشْن (jašn) (plural جشن‌ها (jašn-hâ))

  1. celebration, festival, feast
    جشن نوروزjašn-e nowruzNowruz celebrations
    جشن تولدjašn-e tavallodbirthday celebrations
    جشنی برپا بود.jašni barpâ bud.A festival was underway.
    • c. 1030, Farrukhī Sīstānī, “ترجیعات”, in دیوان اشعار [Diwān-i Ašʿār]:
      بدین شایستگی جشنی بدین بایستگی روزی
      ملک را در جهان هر روز جشنی باد و نوروزی
      bedin šâyestegi jašni bedin bâyestegi ruzi
      malek râ dar jahân har ruz jašni bâd o nowruzi
      A feast of such worth, a day of such need; may every day be a feast and a Nowruz to the king in the world!

Derived terms edit

Descendants edit

  • Hindustani:
    Hindi: जशन (jaśan)
    Urdu: جَشْن (jaśn)
  • Pashto: جشن (jašᶕn)

References edit

  1. ^ Edelʹman, D. I. (2011) Etimologičeskij slovarʹ iranskix jazykov [Etymological Dictionary of Iranian Languages] (in Russian), volume 4, Moscow: Vostochnaya Literatura, page 122

Urdu edit

Etymology edit

From Classical Persian جشن (jašn), from Middle Persian [Book Pahlavi needed] (yšn' /⁠jašn⁠/), from Proto-Iranian *Hyajnáh (worship, sacrifice), ultimately from Proto-Indo-European *h₁yaǵ- (to sacrifice, to worship).

Pronunciation edit

Noun edit

جَشْن (jaśnm (Hindi spelling जशन)

  1. banquet
  2. festival
  3. feast
  4. celebration

Derived terms edit