فرار
Arabic edit
Noun edit
فِرَار • (firār) m
- verbal noun of فَرَّ (farra) (form I)
- escape
- flight
Declension edit
Declension of noun فِرَار (firār)
Singular | basic singular triptote | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | فِرَار firār |
الْفِرَار al-firār |
فِرَار firār |
Nominative | فِرَارٌ firārun |
الْفِرَارُ al-firāru |
فِرَارُ firāru |
Accusative | فِرَارًا firāran |
الْفِرَارَ al-firāra |
فِرَارَ firāra |
Genitive | فِرَارٍ firārin |
الْفِرَارِ al-firāri |
فِرَارِ firāri |
Descendants edit
Ottoman Turkish edit
Etymology edit
Noun edit
فرار • (firar)
- fleeing, flight
- 1927 October, Mustafa Kemal Atatürk, Nutuk[1], page 5:
- ملت و مملكتی حرب عمومییه سوق ایدنلر ، كندی حیاتلری اندیشهسنه دوشهرك ، مملكتدن فرار ایتمشلر.
- Millet ve memleketi harb-i umumiye sevk edenler, kendi hayatları endişesine düşerek, memleketten firar etmişler.
- Those who drove the nation and country into the Great War feared for their own lives and fled the country.
Descendants edit
- Turkish: firar
References edit
- Nişanyan, Sevan (2002–) “firar”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “فرار”, in A Turkish and English Lexicon[2], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1371
Persian edit
Etymology edit
Derived from Arabic ف ر ر (f r r, “related to fleeing”).
Pronunciation edit
- (Classical Persian) IPA(key): [fa.ˈɾɑːɾ]
- (Iran, formal) IPA(key): [fæ.ɹɒ́ːɹ]
- (Tajik, formal) IPA(key): [fä.ɾɔ́ɾ]
Readings | |
---|---|
Classical reading? | farār |
Dari reading? | farār |
Iranian reading? | farâr |
Tajik reading? | faror |
Noun edit
فرار • (farâr)
Derived terms edit
- فرار کردن (farâr kardan)
- فرار مغزها (farâr-e mağz-hâ)