ประวัติศาสตร์
Thai edit
Etymology edit
From ประวัติ (bprà-wàt, “story; event; happening”) + ศาสตร์ (sàat, “science”); controversially believed to have been coined by King Rama VI (1880–1925 CE) to replace the term พงศาวดาร (pong-sǎa-wá-daan); also believed to have been coined by Prince Dhani Nivat (1885–1974 CE), as the term is first attested in his work published in 2460 BE (1917/18 CE).
Pronunciation edit
| Orthographic | ประวัติศาสตร์ p r a w ạ t i ɕ ā s t r ʻ | ||
| Phonemic | ปฺระ-หฺวัด-ติ-สาด p ̥ r a – h ̥ w ạ ɗ – t i – s ā ɗ | ปฺระ-หฺวัด-สาด p ̥ r a – h ̥ w ạ ɗ – s ā ɗ | |
| Romanization | Paiboon | bprà-wàt-dtì-sàat | bprà-wàt-sàat |
| Royal Institute | pra-wat-ti-sat | pra-wat-sat | |
| (standard) IPA(key) | /pra˨˩.wat̚˨˩.ti˨˩.saːt̚˨˩/(R) | /pra˨˩.wat̚˨˩.saːt̚˨˩/(R) | |
Noun edit
ประวัติศาสตร์ • (bprà-wàt-dtì-sàat)