สัปเหร่อ
Thai edit
Etymology edit
From Mon သပ္ပရိုဟ် (“good man”),[1][2] corrupted from သပ္ပုရိဟ်, from Pali sappurisa (“good man”).[2]
Duke Anumanratchathon (Yong Sathiankoset)[3] presumed that it was probably from Old Khmer សប្បរុស (sapparusa), °សប្បរស (°sapparasa), សប្បរស្ស (sapparassa, “good man; moral man; wise man; worthy man; etc”), which were hybrids of Pali sappurisa (“righteous man; true man; etc”) and Sanskrit सत्पुरुष (satpuruṣa, “good man; wise man; etc”) and correspond to Modern Khmer សប្បុរស (sâbbŏrsâ).
Pronunciation edit
| Orthographic | สัปเหร่อ s ạ p e h r ˋ ɒ | |
| Phonemic | สับ-ปะ-เหฺร่อ s ạ ɓ – p a – e h ̥ r ˋ ɒ | |
| Romanization | Paiboon | sàp-bpà-rə̀ə |
| Royal Institute | sap-pa-roe | |
| (standard) IPA(key) | /sap̚˨˩.pa˨˩.rɤː˨˩/(R) | |
Noun edit
สัปเหร่อ • (sàp-bpà-rə̀ə) (classifier คน)
References edit
- ^ พวน รามัญวงศ์ [Phuan Ramanyawong] (2005) พจนานุกรมมอญ-ไทย ฉบับมอญสยาม [Mon-Thai (Siamese) Dictionary], กรุงเทพฯ [Bangkok]: มติชน [Matichon], →ISBN
- ↑ 2.0 2.1 บรรจบ พันธุเมธา [Banchop Phanthumetha], "อันเนื่องด้วยชื่อ ชื่อแขกฝรั่งจีนจาม", ภาษาและหนังสือ, ปีที่ 25, ฉบับที่ 52, 8 เมษายน พ.ศ. 2516 [1973 AD]. (Page 33 of the PDF)
- ^ "สัปเหร่อ". (2007-06-13). ข่าวสด. Retrieved: 2017-01-21.