หูหนวก

Thai

Etymology

From หู (hǔu, “ear”) +‎ หนวก (nùuak, “losing the ability to hear”).

Pronunciation

Orthographic		หูหนวก h ū h n w k
Phonemic		หู-หฺนวก h ū – h ̥ n w k
Romanization	Paiboon	hǔu-nùuak
	Royal Institute	hu-nuak
(standard) IPA(key)		/huː˩˩˦.nua̯k̚˨˩/(R)

Adjective

หูหนวก • (hǔu-nùuak) (abstract noun ความหูหนวก)

1. deaf.
   • Exodus 4:11, HCSB:

     พระ‍ยาห์‌เวห์​จึง​ตรัส​กับ​โม‌เสส​ว่า "ใคร​เล่า​สร้าง​ปาก​มนุษย์ ​หรือ​ทำ​ให้​เป็น‍ใบ้ หูหนวก ตา‍ดี หรือ​ตา‍บอด? เรา ยาห์‌เวห์ เป็น​ผู้​ทำ​ไม่‍ใช่​หรือ?

     prá-‍yaa-‌wee ​jʉng ​dtràt ​gàp ​moo-‌sèet ​wâa "krai ​lâo ​sâang ​bpàak ​má-nút rʉ̌ʉ ​tam​ hâi ​bpen‍ bâi hǔu-‍nùuak dtaa ‍dii rʉ̌ʉ ​dtaa-‍bɔ̀ɔt? rao yaa-‌wee bpen ​pûu ​tam​ mâi‍ châi ​rʉ̌ʉ?

     Yahweh said to him, "Who made the human mouth? Who makes him mute or deaf, seeing or blind? Is it not I, Yahweh?

   ไม่มีใครจะหูหนวกไปกว่าคนที่ไม่ยอมรับฟัง

   mâi mii krai jà hǔu-nùuak bpai gwàa kon tîi mâi yɔɔm ráp fang

   No one is deafer than one who refuses to hear.

Noun

หูหนวก • (hǔu-nùuak)

1. deafness.

Anagrams

• หนวกหู (nùuak-hǔu)