ἐμποιέω

Ancient Greek

Etymology

ἐμ- (em-) +‎ ποιέω (poiéō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /em.poi̯.é.ɔː/ → /em.pyˈe.o/ → /em.biˈe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /em.poi̯.é.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /em.pyˈe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /em.pyˈe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /em.pyˈe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /em.biˈe.o/

Verb

ἐμποιέω • (empoiéō)

1. to put into, introduce into

Inflection

   Present: ἐμποιέω, ἐμποιέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμποιέω	ἐμποιέεις	ἐμποιέει	ἐμποιέετον	ἐμποιέετον	ἐμποιέομεν	ἐμποιέετε	ἐμποιέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐμποιέω	ἐμποιέῃς	ἐμποιέῃ	ἐμποιέητον	ἐμποιέητον	ἐμποιέωμεν	ἐμποιέητε	ἐμποιέωσῐ(ν)
	optative	ἐμποιέοιμῐ	ἐμποιέοις	ἐμποιέοι	ἐμποιέοιτον	ἐμποιεοίτην	ἐμποιέοιμεν	ἐμποιέοιτε	ἐμποιέοιεν
	imperative		ἐμποίεε	ἐμποιεέτω	ἐμποιέετον	ἐμποιεέτων		ἐμποιέετε	ἐμποιεόντων
middle/ passive	indicative	ἐμποιέομαι	ἐμποιέῃ, ἐμποιέει	ἐμποιέεται	ἐμποιέεσθον	ἐμποιέεσθον	ἐμποιεόμεθᾰ	ἐμποιέεσθε	ἐμποιέονται
	subjunctive	ἐμποιέωμαι	ἐμποιέῃ	ἐμποιέηται	ἐμποιέησθον	ἐμποιέησθον	ἐμποιεώμεθᾰ	ἐμποιέησθε	ἐμποιέωνται
	optative	ἐμποιεοίμην	ἐμποιέοιο	ἐμποιέοιτο	ἐμποιέοισθον	ἐμποιεοίσθην	ἐμποιεοίμεθᾰ	ἐμποιέοισθε	ἐμποιέοιντο
	imperative		ἐμποιέου	ἐμποιεέσθω	ἐμποιέεσθον	ἐμποιεέσθων		ἐμποιέεσθε	ἐμποιεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐμποιέειν				ἐμποιέεσθαι
participle	m	ἐμποιέων				ἐμποιεόμενος
	f	ἐμποιέουσᾰ				ἐμποιεομένη
	n	ἐμποιέον				ἐμποιεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἐμποιῶ, ἐμποιοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμποιῶ	ἐμποιεῖς	ἐμποιεῖ	ἐμποιεῖτον	ἐμποιεῖτον	ἐμποιοῦμεν	ἐμποιεῖτε	ἐμποιοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἐμποιῶ	ἐμποιῇς	ἐμποιῇ	ἐμποιῆτον	ἐμποιῆτον	ἐμποιῶμεν	ἐμποιῆτε	ἐμποιῶσῐ(ν)
	optative	ἐμποιοίην, ἐμποιοῖμῐ	ἐμποιοίης, ἐμποιοῖς	ἐμποιοίη, ἐμποιοῖ	ἐμποιοῖτον, ἐμποιοίητον	ἐμποιοίτην, ἐμποιοιήτην	ἐμποιοῖμεν, ἐμποιοίημεν	ἐμποιοῖτε, ἐμποιοίητε	ἐμποιοῖεν, ἐμποιοίησᾰν
	imperative		ἐμποίει	ἐμποιείτω	ἐμποιεῖτον	ἐμποιείτων		ἐμποιεῖτε	ἐμποιούντων
middle/ passive	indicative	ἐμποιοῦμαι	ἐμποιεῖ, ἐμποιῇ	ἐμποιεῖται	ἐμποιεῖσθον	ἐμποιεῖσθον	ἐμποιούμεθᾰ	ἐμποιεῖσθε	ἐμποιοῦνται
	subjunctive	ἐμποιῶμαι	ἐμποιῇ	ἐμποιῆται	ἐμποιῆσθον	ἐμποιῆσθον	ἐμποιώμεθᾰ	ἐμποιῆσθε	ἐμποιῶνται
	optative	ἐμποιοίμην	ἐμποιοῖο	ἐμποιοῖτο	ἐμποιοῖσθον	ἐμποιοίσθην	ἐμποιοίμεθᾰ	ἐμποιοῖσθε	ἐμποιοῖντο
	imperative		ἐμποιοῦ	ἐμποιείσθω	ἐμποιεῖσθον	ἐμποιείσθων		ἐμποιεῖσθε	ἐμποιείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐμποιεῖν				ἐμποιεῖσθαι
participle	m	ἐμποιῶν				ἐμποιούμενος
	f	ἐμποιοῦσᾰ				ἐμποιουμένη
	n	ἐμποιοῦν				ἐμποιούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐνεποίεον, ἐνεποιεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνεποίεον	ἐνεποίεες	ἐνεποίεε(ν)	ἐνεποιέετον	ἐνεποιεέτην	ἐνεποιέομεν	ἐνεποιέετε	ἐνεποίεον
middle/ passive	indicative	ἐνεποιεόμην	ἐνεποιέου	ἐνεποιέετο	ἐνεποιέεσθον	ἐνεποιεέσθην	ἐνεποιεόμεθᾰ	ἐνεποιέεσθε	ἐνεποιέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐνεποίουν, ἐνεποιούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνεποίουν	ἐνεποίεις	ἐνεποίει	ἐνεποιεῖτον	ἐνεποιείτην	ἐνεποιοῦμεν	ἐνεποιεῖτε	ἐνεποίουν
middle/ passive	indicative	ἐνεποιούμην	ἐνεποιοῦ	ἐνεποιεῖτο	ἐνεποιεῖσθον	ἐνεποιείσθην	ἐνεποιούμεθᾰ	ἐνεποιεῖσθε	ἐνεποιοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐμποιήσω, ἐμποιήσομαι, ἐμποιηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμποιήσω	ἐμποιήσεις	ἐμποιήσει	ἐμποιήσετον	ἐμποιήσετον	ἐμποιήσομεν	ἐμποιήσετε	ἐμποιήσουσῐ(ν)
	optative	ἐμποιήσοιμῐ	ἐμποιήσοις	ἐμποιήσοι	ἐμποιήσοιτον	ἐμποιησοίτην	ἐμποιήσοιμεν	ἐμποιήσοιτε	ἐμποιήσοιεν
middle	indicative	ἐμποιήσομαι	ἐμποιήσῃ, ἐμποιήσει	ἐμποιήσεται	ἐμποιήσεσθον	ἐμποιήσεσθον	ἐμποιησόμεθᾰ	ἐμποιήσεσθε	ἐμποιήσονται
	optative	ἐμποιησοίμην	ἐμποιήσοιο	ἐμποιήσοιτο	ἐμποιήσοισθον	ἐμποιησοίσθην	ἐμποιησοίμεθᾰ	ἐμποιήσοισθε	ἐμποιήσοιντο
passive	indicative	ἐμποιηθήσομαι	ἐμποιηθήσῃ	ἐμποιηθήσεται	ἐμποιηθήσεσθον	ἐμποιηθήσεσθον	ἐμποιηθησόμεθᾰ	ἐμποιηθήσεσθε	ἐμποιηθήσονται
	optative	ἐμποιηθησοίμην	ἐμποιηθήσοιο	ἐμποιηθήσοιτο	ἐμποιηθήσοισθον	ἐμποιηθησοίσθην	ἐμποιηθησοίμεθᾰ	ἐμποιηθήσοισθε	ἐμποιηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐμποιήσειν			ἐμποιήσεσθαι		ἐμποιηθήσεσθαι
participle	m	ἐμποιήσων			ἐμποιησόμενος		ἐμποιηθησόμενος
	f	ἐμποιήσουσᾰ			ἐμποιησομένη		ἐμποιηθησομένη
	n	ἐμποιῆσον			ἐμποιησόμενον		ἐμποιηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐνεποίησᾰ, ἐνεποιησᾰ́μην, ἐνεποιήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνεποίησᾰ	ἐνεποίησᾰς	ἐνεποίησε(ν)	ἐνεποιήσᾰτον	ἐνεποιησᾰ́την	ἐνεποιήσᾰμεν	ἐνεποιήσᾰτε	ἐνεποίησᾰν
	subjunctive	ἐμποιήσω	ἐμποιήσῃς	ἐμποιήσῃ	ἐμποιήσητον	ἐμποιήσητον	ἐμποιήσωμεν	ἐμποιήσητε	ἐμποιήσωσῐ(ν)
	optative	ἐμποιήσαιμῐ	ἐμποιήσειᾰς, ἐμποιήσαις	ἐμποιήσειε(ν), ἐμποιήσαι	ἐμποιήσαιτον	ἐμποιησαίτην	ἐμποιήσαιμεν	ἐμποιήσαιτε	ἐμποιήσειᾰν, ἐμποιήσαιεν
	imperative		ἐμποίησον	ἐμποιησᾰ́τω	ἐμποιήσᾰτον	ἐμποιησᾰ́των		ἐμποιήσᾰτε	ἐμποιησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐνεποιησᾰ́μην	ἐνεποιήσω	ἐνεποιήσᾰτο	ἐνεποιήσᾰσθον	ἐνεποιησᾰ́σθην	ἐνεποιησᾰ́μεθᾰ	ἐνεποιήσᾰσθε	ἐνεποιήσᾰντο
	subjunctive	ἐμποιήσωμαι	ἐμποιήσῃ	ἐμποιήσηται	ἐμποιήσησθον	ἐμποιήσησθον	ἐμποιησώμεθᾰ	ἐμποιήσησθε	ἐμποιήσωνται
	optative	ἐμποιησαίμην	ἐμποιήσαιο	ἐμποιήσαιτο	ἐμποιήσαισθον	ἐμποιησαίσθην	ἐμποιησαίμεθᾰ	ἐμποιήσαισθε	ἐμποιήσαιντο
	imperative		ἐμποίησαι	ἐμποιησᾰ́σθω	ἐμποιήσᾰσθον	ἐμποιησᾰ́σθων		ἐμποιήσᾰσθε	ἐμποιησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐνεποιήθην	ἐνεποιήθης	ἐνεποιήθη	ἐνεποιήθητον	ἐνεποιηθήτην	ἐνεποιήθημεν	ἐνεποιήθητε	ἐνεποιήθησᾰν
	subjunctive	ἐμποιηθῶ	ἐμποιηθῇς	ἐμποιηθῇ	ἐμποιηθῆτον	ἐμποιηθῆτον	ἐμποιηθῶμεν	ἐμποιηθῆτε	ἐμποιηθῶσῐ(ν)
	optative	ἐμποιηθείην	ἐμποιηθείης	ἐμποιηθείη	ἐμποιηθεῖτον, ἐμποιηθείητον	ἐμποιηθείτην, ἐμποιηθειήτην	ἐμποιηθεῖμεν, ἐμποιηθείημεν	ἐμποιηθεῖτε, ἐμποιηθείητε	ἐμποιηθεῖεν, ἐμποιηθείησᾰν
	imperative		ἐμποιήθητῐ	ἐμποιηθήτω	ἐμποιήθητον	ἐμποιηθήτων		ἐμποιήθητε	ἐμποιηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐμποιῆσαι			ἐμποιήσᾰσθαι		ἐμποιηθῆναι
participle	m	ἐμποιήσᾱς			ἐμποιησᾰ́μενος		ἐμποιηθείς
	f	ἐμποιήσᾱσᾰ			ἐμποιησᾰμένη		ἐμποιηθεῖσᾰ
	n	ἐμποιῆσᾰν			ἐμποιησᾰ́μενον		ἐμποιηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐμπεποίηκᾰ, ἐμπεποίημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμπεποίηκᾰ	ἐμπεποίηκᾰς	ἐμπεποίηκε(ν)	ἐμπεποιήκᾰτον	ἐμπεποιήκᾰτον	ἐμπεποιήκᾰμεν	ἐμπεποιήκᾰτε	ἐμπεποιήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐμπεποιήκω	ἐμπεποιήκῃς	ἐμπεποιήκῃ	ἐμπεποιήκητον	ἐμπεποιήκητον	ἐμπεποιήκωμεν	ἐμπεποιήκητε	ἐμπεποιήκωσῐ(ν)
	optative	ἐμπεποιήκοιμῐ, ἐμπεποιηκοίην	ἐμπεποιήκοις, ἐμπεποιηκοίης	ἐμπεποιήκοι, ἐμπεποιηκοίη	ἐμπεποιήκοιτον	ἐμπεποιηκοίτην	ἐμπεποιήκοιμεν	ἐμπεποιήκοιτε	ἐμπεποιήκοιεν
	imperative		ἐμπεποίηκε	ἐμπεποιηκέτω	ἐμπεποιήκετον	ἐμπεποιηκέτων		ἐμπεποιήκετε	ἐμπεποιηκόντων
middle/ passive	indicative	ἐμπεποίημαι	ἐμπεποίησαι	ἐμπεποίηται	ἐμπεποίησθον	ἐμπεποίησθον	ἐμπεποιήμεθᾰ	ἐμπεποίησθε	ἐμπεποίηνται
	subjunctive	ἐμπεποιημένος ὦ	ἐμπεποιημένος ᾖς	ἐμπεποιημένος ᾖ	ἐμπεποιημένω ἦτον	ἐμπεποιημένω ἦτον	ἐμπεποιημένοι ὦμεν	ἐμπεποιημένοι ἦτε	ἐμπεποιημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐμπεποιημένος εἴην	ἐμπεποιημένος εἴης	ἐμπεποιημένος εἴη	ἐμπεποιημένω εἴητον/εἶτον	ἐμπεποιημένω εἰήτην/εἴτην	ἐμπεποιημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐμπεποιημένοι εἴητε/εἶτε	ἐμπεποιημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐμπεποίησο	ἐμπεποιήσθω	ἐμπεποίησθον	ἐμπεποιήσθων		ἐμπεποίησθε	ἐμπεποιήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐμπεποιηκέναι				ἐμπεποιῆσθαι
participle	m	ἐμπεποιηκώς				ἐμπεποιημένος
	f	ἐμπεποιηκυῖᾰ				ἐμπεποιημένη
	n	ἐμπεποιηκός				ἐμπεποιημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “ἐμποιέω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἐμποιέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἐμποιέω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ἐμποιέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • arouse idem, page 40.
  • beget idem, page 70.
  • breed idem, page 97.
  • endow idem, page 273.
  • engender idem, page 274.
  • excite idem, page 289.
  • foster idem, page 340.
  • generate idem, page 356.
  • imbue with idem, page 417.
  • implant idem, page 421.
  • inculcate idem, page 431.
  • infuse idem, page 439.
  • inspire idem, page 446.
  • instil idem, page 446.
  • rouse idem, page 723.