ἐναντιόομαι

Ancient Greek

Etymology

From ἐναντίος (enantíos) +‎ -όομαι (-óomai).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.nan.ti.ó.o.mai̯/ → /e.nan.tiˈo.o.mɛ/ → /e.nan.diˈo.o.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.nan.ti.ó.o.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.nan.tiˈo.o.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.nan.tiˈo.o.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.nan.tiˈo.o.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.nan.diˈo.o.me/

Verb

ἐναντῐόομαι • (enantióomai)

1. to set oneself against, oppose, withstand
2. to refuse
3. to contradict, gainsay
4. to be adverse (of the wind)

Conjugation

   Present: ἐνᾰντῐοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐνᾰντῐοῦμαι	ἐνᾰντῐοῖ	ἐνᾰντῐοῦται	ἐνᾰντῐοῦσθον	ἐνᾰντῐοῦσθον	ἐνᾰντῐούμεθᾰ	ἐνᾰντῐοῦσθε	ἐνᾰντῐοῦνται
	subjunctive	ἐνᾰντῐῶμαι	ἐνᾰντῐοῖ	ἐνᾰντῐῶται	ἐνᾰντῐῶσθον	ἐνᾰντῐῶσθον	ἐνᾰντῐώμεθᾰ	ἐνᾰντῐῶσθε	ἐνᾰντῐῶνται
	optative	ἐνᾰντῐοίμην	ἐνᾰντῐοῖο	ἐνᾰντῐοῖτο	ἐνᾰντῐοῖσθον	ἐνᾰντῐοίσθην	ἐνᾰντῐοίμεθᾰ	ἐνᾰντῐοῖσθε	ἐνᾰντῐοῖντο
	imperative		ἐνᾰντῐοῦ	ἐνᾰντῐούσθω	ἐνᾰντῐοῦσθον	ἐνᾰντῐούσθων		ἐνᾰντῐοῦσθε	ἐνᾰντῐούσθων
						middle/passive
infinitive						ἐνᾰντῐοῦσθαι
participle	m					ἐνᾰντῐούμενος
	f					ἐνᾰντῐουμένη
	n					ἐνᾰντῐούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἠνᾰντῐούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἠνᾰντῐούμην	ἠνᾰντῐοῦ	ἠνᾰντῐοῦτο	ἠνᾰντῐοῦσθον	ἠνᾰντῐούσθην	ἠνᾰντῐούμεθᾰ	ἠνᾰντῐοῦσθε	ἠνᾰντῐοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐνᾰντῐώσομαι, ἐνᾰντῐωθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐνᾰντῐώσομαι	ἐνᾰντῐώσῃ, ἐνᾰντῐώσει	ἐνᾰντῐώσεται	ἐνᾰντῐώσεσθον	ἐνᾰντῐώσεσθον	ἐνᾰντῐωσόμεθᾰ	ἐνᾰντῐώσεσθε	ἐνᾰντῐώσονται
	optative	ἐνᾰντῐωσοίμην	ἐνᾰντῐώσοιο	ἐνᾰντῐώσοιτο	ἐνᾰντῐώσοισθον	ἐνᾰντῐωσοίσθην	ἐνᾰντῐωσοίμεθᾰ	ἐνᾰντῐώσοισθε	ἐνᾰντῐώσοιντο
passive	indicative	ἐνᾰντῐωθήσομαι	ἐνᾰντῐωθήσῃ	ἐνᾰντῐωθήσεται	ἐνᾰντῐωθήσεσθον	ἐνᾰντῐωθήσεσθον	ἐνᾰντῐωθησόμεθᾰ	ἐνᾰντῐωθήσεσθε	ἐνᾰντῐωθήσονται
	optative	ἐνᾰντῐωθησοίμην	ἐνᾰντῐωθήσοιο	ἐνᾰντῐωθήσοιτο	ἐνᾰντῐωθήσοισθον	ἐνᾰντῐωθησοίσθην	ἐνᾰντῐωθησοίμεθᾰ	ἐνᾰντῐωθήσοισθε	ἐνᾰντῐωθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					ἐνᾰντῐώσεσθαι		ἐνᾰντῐωθήσεσθαι
participle	m				ἐνᾰντῐωσόμενος		ἐνᾰντῐωθησόμενος
	f				ἐνᾰντῐωσομένη		ἐνᾰντῐωθησομένη
	n				ἐνᾰντῐωσόμενον		ἐνᾰντῐωθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἠνᾰντῐωσᾰ́μην, ἠνᾰντῐώθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἠνᾰντῐωσᾰ́μην	ἠνᾰντῐώσω	ἠνᾰντῐώσᾰτο	ἠνᾰντῐώσᾰσθον	ἠνᾰντῐωσᾰ́σθην	ἠνᾰντῐωσᾰ́μεθᾰ	ἠνᾰντῐώσᾰσθε	ἠνᾰντῐώσᾰντο
	subjunctive	ἐνᾰντῐώσωμαι	ἐνᾰντῐώσῃ	ἐνᾰντῐώσηται	ἐνᾰντῐώσησθον	ἐνᾰντῐώσησθον	ἐνᾰντῐωσώμεθᾰ	ἐνᾰντῐώσησθε	ἐνᾰντῐώσωνται
	optative	ἐνᾰντῐωσαίμην	ἐνᾰντῐώσαιο	ἐνᾰντῐώσαιτο	ἐνᾰντῐώσαισθον	ἐνᾰντῐωσαίσθην	ἐνᾰντῐωσαίμεθᾰ	ἐνᾰντῐώσαισθε	ἐνᾰντῐώσαιντο
	imperative		ἐνᾰντῐ́ωσαι	ἐνᾰντῐωσᾰ́σθω	ἐνᾰντῐώσᾰσθον	ἐνᾰντῐωσᾰ́σθων		ἐνᾰντῐώσᾰσθε	ἐνᾰντῐωσᾰ́σθων
passive	indicative	ἠνᾰντῐώθην	ἠνᾰντῐώθης	ἠνᾰντῐώθη	ἠνᾰντῐώθητον	ἠνᾰντῐωθήτην	ἠνᾰντῐώθημεν	ἠνᾰντῐώθητε	ἠνᾰντῐώθησᾰν
	subjunctive	ἐνᾰντῐωθῶ	ἐνᾰντῐωθῇς	ἐνᾰντῐωθῇ	ἐνᾰντῐωθῆτον	ἐνᾰντῐωθῆτον	ἐνᾰντῐωθῶμεν	ἐνᾰντῐωθῆτε	ἐνᾰντῐωθῶσῐ(ν)
	optative	ἐνᾰντῐωθείην	ἐνᾰντῐωθείης	ἐνᾰντῐωθείη	ἐνᾰντῐωθεῖτον, ἐνᾰντῐωθείητον	ἐνᾰντῐωθείτην, ἐνᾰντῐωθειήτην	ἐνᾰντῐωθεῖμεν, ἐνᾰντῐωθείημεν	ἐνᾰντῐωθεῖτε, ἐνᾰντῐωθείητε	ἐνᾰντῐωθεῖεν, ἐνᾰντῐωθείησᾰν
	imperative		ἐνᾰντῐώθητῐ	ἐνᾰντῐωθήτω	ἐνᾰντῐώθητον	ἐνᾰντῐωθήτων		ἐνᾰντῐώθητε	ἐνᾰντῐωθέντων
					middle		passive
infinitive					ἐνᾰντῐώσᾰσθαι		ἐνᾰντῐωθῆναι
participle	m				ἐνᾰντῐωσᾰ́μενος		ἐνᾰντῐωθείς
	f				ἐνᾰντῐωσᾰμένη		ἐνᾰντῐωθεῖσᾰ
	n				ἐνᾰντῐωσᾰ́μενον		ἐνᾰντῐωθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἠναντῐ́ωμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἠναντῐ́ωμαι	ἠναντῐ́ωσαι	ἠναντῐ́ωται	ἠναντῐ́ωσθον	ἠναντῐ́ωσθον	ἠναντῐώμεθᾰ	ἠναντῐ́ωσθε	ἠναντῐ́ωνται
	subjunctive	ἠναντῐωμένος ὦ	ἠναντῐωμένος ᾖς	ἠναντῐωμένος ᾖ	ἠναντῐωμένω ἦτον	ἠναντῐωμένω ἦτον	ἠναντῐωμένοι ὦμεν	ἠναντῐωμένοι ἦτε	ἠναντῐωμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἠναντῐωμένος εἴην	ἠναντῐωμένος εἴης	ἠναντῐωμένος εἴη	ἠναντῐωμένω εἴητον/εἶτον	ἠναντῐωμένω εἰήτην/εἴτην	ἠναντῐωμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἠναντῐωμένοι εἴητε/εἶτε	ἠναντῐωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἠναντῐ́ωσο	ἠναντῐώσθω	ἠναντῐ́ωσθον	ἠναντῐώσθων		ἠναντῐ́ωσθε	ἠναντῐώσθων
						middle/passive
infinitive						ἠναντῐῶσθαι
participle	m					ἠναντῐωμένος
	f					ἠναντῐωμένη
	n					ἠναντῐωμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• ἐναντιόομαι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἐναντιόομαι in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἐναντιόομαι”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “ἐναντιόομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • combat idem, page 144.
  • contest idem, page 168.
  • contrary idem, page 169.
  • counter idem, page 177.
  • counteract idem, page 177.
  • cross idem, page 185.
  • dispute idem, page 238.
  • face idem, page 299.
  • fight idem, page 318.
  • gainsay idem, page 352.
  • interfere idem, page 450.
  • object idem, page 565.
  • oppose idem, page 576.
  • resist idem, page 702.
  • stand idem, page 810.
  • withstand idem, page 985.