ἐρόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.ró.me.nos/ → /eˈro.me.nos/ → /eˈro.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.ró.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈro.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈro.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈro.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈro.me.nos/

Participle

ἐρόμενος • (erómenos) m (feminine ἐρομένη, neuter ἐρόμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of ἔρομαι (éromai)

Declension

First and second declension of ἐρόμενος; ἐρομένη; ἐρόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἐρόμενος erómenos	ἐρομένη eroménē	ἐρόμενον erómenon		ἐρομένω eroménō	ἐρομένᾱ eroménā	ἐρομένω eroménō		ἐρόμενοι erómenoi	ἐρόμεναι erómenai	ἐρόμενᾰ erómena
Genitive		ἐρομένου eroménou	ἐρομένης eroménēs	ἐρομένου eroménou		ἐρομένοιν eroménoin	ἐρομέναιν eroménain	ἐρομένοιν eroménoin		ἐρομένων eroménōn	ἐρομένων eroménōn	ἐρομένων eroménōn
Dative		ἐρομένῳ eroménōi	ἐρομένῃ eroménēi	ἐρομένῳ eroménōi		ἐρομένοιν eroménoin	ἐρομέναιν eroménain	ἐρομένοιν eroménoin		ἐρομένοις eroménois	ἐρομέναις eroménais	ἐρομένοις eroménois
Accusative		ἐρόμενον erómenon	ἐρομένην eroménēn	ἐρόμενον erómenon		ἐρομένω eroménō	ἐρομένᾱ eroménā	ἐρομένω eroménō		ἐρομένους eroménous	ἐρομένᾱς eroménās	ἐρόμενᾰ erómena
Vocative		ἐρόμενε erómene	ἐρομένη eroménē	ἐρόμενον erómenon		ἐρομένω eroménō	ἐρομένᾱ eroménā	ἐρομένω eroménō		ἐρόμενοι erómenoi	ἐρόμεναι erómenai	ἐρόμενᾰ erómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἐρομένως eroménōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.