ὁμολογέω

Ancient Greek

Etymology

From ὁμόλογος (homólogos, “in agreement”), from ὁμός (homós, “same”) +‎ λόγος (lógos, “reasoning”), +‎ -έω (-éō, denominative verbal suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ho.mo.lo.ɡé.ɔː/ → /o.mo.loˈʝe.o/ → /o.mo.loˈʝe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ho.mo.lo.ɡé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)o.mo.loˈɡe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /o.mo.loˈʝe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.mo.loˈʝe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.mo.loˈʝe.o/

Verb

ὁμολογέω • (homologéō)

1. to agree with
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.23
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.171
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.4
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 4.154
   1. to correspond with, agree with
      • 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, On the Choreutes 31
      • Heraclit. 51
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.142
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.18
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.81
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 6.54
      • 445 BCE – 380 BCE, Lysias, For Polystratus 12
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 5.55
      1. to be coordinated
         • 129 CE – 216 CE, Galen, Of the Uses of the Different Parts of the Human Body 1.8
         • 46 CE – 120 CE, Plutarch, Moralia 2.737f
      2. to be suitable for
         • 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, In the Surgery 9
   2. to agree to, grant, concede
      • 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, First Tetralogy 4.8
      • 424 BCE, Aristophanes, The Knights 296
      • 422 BCE, Aristophanes, The Wasps 1422
      • 388 BCE, Aristophanes, Plutus 94
      • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Sophistical Refutations 183b.8
      • 361 BCE, Demosthenes, Against Midias 153
      • 446 BCE – 411 BCE, Eupolis, Collected Works 181.3
      • 480 BCE – 406 BCE, Euripides, Fragments 265
      • Heraclit. 50
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 8.94
      • 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, To Nicocles 1
      • 125 CE – 200 CE, Lucian, A Slip of the Tongue in Greeting 15
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Charmides 163a
      • 400 BCE – 387 BCE, Plato, Crito 52a
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 896c
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedrus 231d
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Protagoras 357a
      • 385 BCE – 380 BCE, Plato, Symposium 195b
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 6.6.17
   3. to agree or promise to do
      • 440 BCE – 390 BCE, Andocides, On the Mysteries 62
      • 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, On the Choreutes 23
      • 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Phaenippus 12
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.60
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.86
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 6.33
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 6.92
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 7.172
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 8.140
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedrus 254b
      • 385 BCE – 380 BCE, Plato, Symposium 174a
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.69
   4. (with accusative) to promise
      • New Testament, Acts of the Apostles 7:17
2. (middle in active sense)
   • 330 BCE, Demosthenes, On the Crown 14
   • 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, On Regimen 1.11
   • 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, To Nicocles 17
   • 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, Archidamus 14
   • 386 BCE – 367 BCE, Plato, Cratylus 439b
   • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 741a
   • 360 BCE, Plato, Timaeus 29c
   • 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 31.25.8
3. (passive voice) to be agreed upon
   • 440 BCE – 390 BCE, Andocides, Against Alcibiades 17
   • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedo 72a
   • 380 BCE, Plato, The Republic 434a
   • 385 BCE – 380 BCE, Plato, Symposium 202b
   • 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 3.111.7
   • 400 BCE – 300 BCE, Timocles, Collected Works 1.2
   • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.62
   • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 6.89
   • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 8.29
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 1.9.20
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 6.3.9

Inflection

   Present: ὁμολογέω, ὁμολογέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὁμολογέω	ὁμολογέεις	ὁμολογέει	ὁμολογέετον	ὁμολογέετον	ὁμολογέομεν	ὁμολογέετε	ὁμολογέουσῐ(ν)
	subjunctive	ὁμολογέω	ὁμολογέῃς	ὁμολογέῃ	ὁμολογέητον	ὁμολογέητον	ὁμολογέωμεν	ὁμολογέητε	ὁμολογέωσῐ(ν)
	optative	ὁμολογέοιμῐ	ὁμολογέοις	ὁμολογέοι	ὁμολογέοιτον	ὁμολογεοίτην	ὁμολογέοιμεν	ὁμολογέοιτε	ὁμολογέοιεν
	imperative		ὁμολόγεε	ὁμολογεέτω	ὁμολογέετον	ὁμολογεέτων		ὁμολογέετε	ὁμολογεόντων
middle/ passive	indicative	ὁμολογέομαι	ὁμολογέῃ, ὁμολογέει	ὁμολογέεται	ὁμολογέεσθον	ὁμολογέεσθον	ὁμολογεόμεθᾰ	ὁμολογέεσθε	ὁμολογέονται
	subjunctive	ὁμολογέωμαι	ὁμολογέῃ	ὁμολογέηται	ὁμολογέησθον	ὁμολογέησθον	ὁμολογεώμεθᾰ	ὁμολογέησθε	ὁμολογέωνται
	optative	ὁμολογεοίμην	ὁμολογέοιο	ὁμολογέοιτο	ὁμολογέοισθον	ὁμολογεοίσθην	ὁμολογεοίμεθᾰ	ὁμολογέοισθε	ὁμολογέοιντο
	imperative		ὁμολογέου	ὁμολογεέσθω	ὁμολογέεσθον	ὁμολογεέσθων		ὁμολογέεσθε	ὁμολογεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὁμολογέειν				ὁμολογέεσθαι
participle	m	ὁμολογέων				ὁμολογεόμενος
	f	ὁμολογέουσᾰ				ὁμολογεομένη
	n	ὁμολογέον				ὁμολογεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ὁμολογῶ, ὁμολογοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὁμολογῶ	ὁμολογεῖς	ὁμολογεῖ	ὁμολογεῖτον	ὁμολογεῖτον	ὁμολογοῦμεν	ὁμολογεῖτε	ὁμολογοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ὁμολογῶ	ὁμολογῇς	ὁμολογῇ	ὁμολογῆτον	ὁμολογῆτον	ὁμολογῶμεν	ὁμολογῆτε	ὁμολογῶσῐ(ν)
	optative	ὁμολογοίην, ὁμολογοῖμῐ	ὁμολογοίης, ὁμολογοῖς	ὁμολογοίη, ὁμολογοῖ	ὁμολογοῖτον, ὁμολογοίητον	ὁμολογοίτην, ὁμολογοιήτην	ὁμολογοῖμεν, ὁμολογοίημεν	ὁμολογοῖτε, ὁμολογοίητε	ὁμολογοῖεν, ὁμολογοίησᾰν
	imperative		ὁμολόγει	ὁμολογείτω	ὁμολογεῖτον	ὁμολογείτων		ὁμολογεῖτε	ὁμολογούντων
middle/ passive	indicative	ὁμολογοῦμαι	ὁμολογεῖ, ὁμολογῇ	ὁμολογεῖται	ὁμολογεῖσθον	ὁμολογεῖσθον	ὁμολογούμεθᾰ	ὁμολογεῖσθε	ὁμολογοῦνται
	subjunctive	ὁμολογῶμαι	ὁμολογῇ	ὁμολογῆται	ὁμολογῆσθον	ὁμολογῆσθον	ὁμολογώμεθᾰ	ὁμολογῆσθε	ὁμολογῶνται
	optative	ὁμολογοίμην	ὁμολογοῖο	ὁμολογοῖτο	ὁμολογοῖσθον	ὁμολογοίσθην	ὁμολογοίμεθᾰ	ὁμολογοῖσθε	ὁμολογοῖντο
	imperative		ὁμολογοῦ	ὁμολογείσθω	ὁμολογεῖσθον	ὁμολογείσθων		ὁμολογεῖσθε	ὁμολογείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὁμολογεῖν				ὁμολογεῖσθαι
participle	m	ὁμολογῶν				ὁμολογούμενος
	f	ὁμολογοῦσᾰ				ὁμολογουμένη
	n	ὁμολογοῦν				ὁμολογούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὡμολόγεον, ὡμολογεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὡμολόγεον	ὡμολόγεες	ὡμολόγεε(ν)	ὡμολογέετον	ὡμολογεέτην	ὡμολογέομεν	ὡμολογέετε	ὡμολόγεον
middle/ passive	indicative	ὡμολογεόμην	ὡμολογέου	ὡμολογέετο	ὡμολογέεσθον	ὡμολογεέσθην	ὡμολογεόμεθᾰ	ὡμολογέεσθε	ὡμολογέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὡμολόγουν, ὡμολογούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὡμολόγουν	ὡμολόγεις	ὡμολόγει	ὡμολογεῖτον	ὡμολογείτην	ὡμολογοῦμεν	ὡμολογεῖτε	ὡμολόγουν
middle/ passive	indicative	ὡμολογούμην	ὡμολογοῦ	ὡμολογεῖτο	ὡμολογεῖσθον	ὡμολογείσθην	ὡμολογούμεθᾰ	ὡμολογεῖσθε	ὡμολογοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὁμολογήσω, ὁμολογήσομαι, ὁμολογηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὁμολογήσω	ὁμολογήσεις	ὁμολογήσει	ὁμολογήσετον	ὁμολογήσετον	ὁμολογήσομεν	ὁμολογήσετε	ὁμολογήσουσῐ(ν)
	optative	ὁμολογήσοιμῐ	ὁμολογήσοις	ὁμολογήσοι	ὁμολογήσοιτον	ὁμολογησοίτην	ὁμολογήσοιμεν	ὁμολογήσοιτε	ὁμολογήσοιεν
middle	indicative	ὁμολογήσομαι	ὁμολογήσῃ, ὁμολογήσει	ὁμολογήσεται	ὁμολογήσεσθον	ὁμολογήσεσθον	ὁμολογησόμεθᾰ	ὁμολογήσεσθε	ὁμολογήσονται
	optative	ὁμολογησοίμην	ὁμολογήσοιο	ὁμολογήσοιτο	ὁμολογήσοισθον	ὁμολογησοίσθην	ὁμολογησοίμεθᾰ	ὁμολογήσοισθε	ὁμολογήσοιντο
passive	indicative	ὁμολογηθήσομαι	ὁμολογηθήσῃ	ὁμολογηθήσεται	ὁμολογηθήσεσθον	ὁμολογηθήσεσθον	ὁμολογηθησόμεθᾰ	ὁμολογηθήσεσθε	ὁμολογηθήσονται
	optative	ὁμολογηθησοίμην	ὁμολογηθήσοιο	ὁμολογηθήσοιτο	ὁμολογηθήσοισθον	ὁμολογηθησοίσθην	ὁμολογηθησοίμεθᾰ	ὁμολογηθήσοισθε	ὁμολογηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὁμολογήσειν			ὁμολογήσεσθαι		ὁμολογηθήσεσθαι
participle	m	ὁμολογήσων			ὁμολογησόμενος		ὁμολογηθησόμενος
	f	ὁμολογήσουσᾰ			ὁμολογησομένη		ὁμολογηθησομένη
	n	ὁμολογῆσον			ὁμολογησόμενον		ὁμολογηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὡμολόγησᾰ, ὡμολογησᾰ́μην, ὡμολογήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὡμολόγησᾰ	ὡμολόγησᾰς	ὡμολόγησε(ν)	ὡμολογήσᾰτον	ὡμολογησᾰ́την	ὡμολογήσᾰμεν	ὡμολογήσᾰτε	ὡμολόγησᾰν
	subjunctive	ὁμολογήσω	ὁμολογήσῃς	ὁμολογήσῃ	ὁμολογήσητον	ὁμολογήσητον	ὁμολογήσωμεν	ὁμολογήσητε	ὁμολογήσωσῐ(ν)
	optative	ὁμολογήσαιμῐ	ὁμολογήσειᾰς, ὁμολογήσαις	ὁμολογήσειε(ν), ὁμολογήσαι	ὁμολογήσαιτον	ὁμολογησαίτην	ὁμολογήσαιμεν	ὁμολογήσαιτε	ὁμολογήσειᾰν, ὁμολογήσαιεν
	imperative		ὁμολόγησον	ὁμολογησᾰ́τω	ὁμολογήσᾰτον	ὁμολογησᾰ́των		ὁμολογήσᾰτε	ὁμολογησᾰ́ντων
middle	indicative	ὡμολογησᾰ́μην	ὡμολογήσω	ὡμολογήσᾰτο	ὡμολογήσᾰσθον	ὡμολογησᾰ́σθην	ὡμολογησᾰ́μεθᾰ	ὡμολογήσᾰσθε	ὡμολογήσᾰντο
	subjunctive	ὁμολογήσωμαι	ὁμολογήσῃ	ὁμολογήσηται	ὁμολογήσησθον	ὁμολογήσησθον	ὁμολογησώμεθᾰ	ὁμολογήσησθε	ὁμολογήσωνται
	optative	ὁμολογησαίμην	ὁμολογήσαιο	ὁμολογήσαιτο	ὁμολογήσαισθον	ὁμολογησαίσθην	ὁμολογησαίμεθᾰ	ὁμολογήσαισθε	ὁμολογήσαιντο
	imperative		ὁμολόγησαι	ὁμολογησᾰ́σθω	ὁμολογήσᾰσθον	ὁμολογησᾰ́σθων		ὁμολογήσᾰσθε	ὁμολογησᾰ́σθων
passive	indicative	ὡμολογήθην	ὡμολογήθης	ὡμολογήθη	ὡμολογήθητον	ὡμολογηθήτην	ὡμολογήθημεν	ὡμολογήθητε	ὡμολογήθησᾰν
	subjunctive	ὁμολογηθῶ	ὁμολογηθῇς	ὁμολογηθῇ	ὁμολογηθῆτον	ὁμολογηθῆτον	ὁμολογηθῶμεν	ὁμολογηθῆτε	ὁμολογηθῶσῐ(ν)
	optative	ὁμολογηθείην	ὁμολογηθείης	ὁμολογηθείη	ὁμολογηθεῖτον, ὁμολογηθείητον	ὁμολογηθείτην, ὁμολογηθειήτην	ὁμολογηθεῖμεν, ὁμολογηθείημεν	ὁμολογηθεῖτε, ὁμολογηθείητε	ὁμολογηθεῖεν, ὁμολογηθείησᾰν
	imperative		ὁμολογήθητῐ	ὁμολογηθήτω	ὁμολογήθητον	ὁμολογηθήτων		ὁμολογήθητε	ὁμολογηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὁμολογῆσαι			ὁμολογήσᾰσθαι		ὁμολογηθῆναι
participle	m	ὁμολογήσᾱς			ὁμολογησᾰ́μενος		ὁμολογηθείς
	f	ὁμολογήσᾱσᾰ			ὁμολογησᾰμένη		ὁμολογηθεῖσᾰ
	n	ὁμολογῆσᾰν			ὁμολογησᾰ́μενον		ὁμολογηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ὡμολόγηκᾰ, ὡμολόγημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὡμολόγηκᾰ	ὡμολόγηκᾰς	ὡμολόγηκε(ν)	ὡμολογήκᾰτον	ὡμολογήκᾰτον	ὡμολογήκᾰμεν	ὡμολογήκᾰτε	ὡμολογήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὡμολογήκω	ὡμολογήκῃς	ὡμολογήκῃ	ὡμολογήκητον	ὡμολογήκητον	ὡμολογήκωμεν	ὡμολογήκητε	ὡμολογήκωσῐ(ν)
	optative	ὡμολογήκοιμῐ, ὡμολογηκοίην	ὡμολογήκοις, ὡμολογηκοίης	ὡμολογήκοι, ὡμολογηκοίη	ὡμολογήκοιτον	ὡμολογηκοίτην	ὡμολογήκοιμεν	ὡμολογήκοιτε	ὡμολογήκοιεν
	imperative		ὡμολόγηκε	ὡμολογηκέτω	ὡμολογήκετον	ὡμολογηκέτων		ὡμολογήκετε	ὡμολογηκόντων
middle/ passive	indicative	ὡμολόγημαι	ὡμολόγησαι	ὡμολόγηται	ὡμολόγησθον	ὡμολόγησθον	ὡμολογήμεθᾰ	ὡμολόγησθε	ὡμολόγηνται
	subjunctive	ὡμολογημένος ὦ	ὡμολογημένος ᾖς	ὡμολογημένος ᾖ	ὡμολογημένω ἦτον	ὡμολογημένω ἦτον	ὡμολογημένοι ὦμεν	ὡμολογημένοι ἦτε	ὡμολογημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὡμολογημένος εἴην	ὡμολογημένος εἴης	ὡμολογημένος εἴη	ὡμολογημένω εἴητον/εἶτον	ὡμολογημένω εἰήτην/εἴτην	ὡμολογημένοι εἴημεν/εἶμεν	ὡμολογημένοι εἴητε/εἶτε	ὡμολογημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ὡμολόγησο	ὡμολογήσθω	ὡμολόγησθον	ὡμολογήσθων		ὡμολόγησθε	ὡμολογήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὡμολογηκέναι				ὡμολογῆσθαι
participle	m	ὡμολογηκώς				ὡμολογημένος
	f	ὡμολογηκυῖᾰ				ὡμολογημένη
	n	ὡμολογηκός				ὡμολογημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ὡμολογήκειν, ὡμολογήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὡμολογήκειν, ὡμολογήκη	ὡμολογήκεις, ὡμολογήκης	ὡμολογήκει(ν)	ὡμολογήκετον	ὡμολογηκέτην	ὡμολογήκεμεν	ὡμολογήκετε	ὡμολογήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ὡμολογήμην	ὡμολόγησο	ὡμολόγητο	ὡμολόγησθον	ὡμολογήσθην	ὡμολογήμεθᾰ	ὡμολόγησθε	ὡμολόγηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀνθομολογέομαι (anthomologéomai)
• ἀνομολογέομαι (anomologéomai)
• αὐθομολογέομαι (authomologéomai)
• δῐομολογέω (diomologéō)
• ἐξομολογέομαι (exomologéomai)
• κᾰτομολογέω (katomologéō)
• πᾰρομολογέω (paromologéō)
• προομολογέω (proomologéō)
• προσομολογέω (prosomologéō)
• σῠνομολογέω (sunomologéō)

Related terms

• εὐομολογητος (euomologētos)
• ὁμολόγημᾰ (homológēma)
• ὁμολόγησῐς (homológēsis)
• ὁμολογητέον (homologētéon)
• ὁμολογητής (homologētḗs)
• ὁμολογητῐκός (homologētikós)

Descendants

• Greek: ομολογώ (omologó, “to confess, to admit”)
• English: homologation

References

• “ὁμολογέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ὁμολογέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ὁμολογέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G3670 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible