ὁσαπλασίων

Ancient Greek

Etymology

From ὅσος (hósos) +‎ -πλάσιος (-plásios) +‎ -ων (-ōn)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ho.sa.pla.sí.ɔːn/ → /o.sa.plaˈsi.on/ → /o.sa.plaˈsi.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ho.sa.pla.sí.ɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)o.sa.plaˈsi.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /o.sa.plaˈsi.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.sa.plaˈsi.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.sa.plaˈsi.on/

Determiner

ὁσαπλασίων • (hosaplasíōn) m or f (neuter ὁσαπλάσῐον); third declension

1. as many times as

Declension

Third declension of ὁσᾰπλᾰσῐ́ων; ὁσᾰπλᾰ́σῐον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ὁσᾰπλᾰσῐ́ων hosaplasíōn	ὁσᾰπλᾰ́σῐον hosaplásion		ὁσᾰπλᾰσῐ́ονε hosaplasíone	ὁσᾰπλᾰσῐ́ονε hosaplasíone		ὁσᾰπλᾰσῐ́ονες hosaplasíones	ὁσᾰπλᾰσῐ́ονᾰ hosaplasíona
Genitive		ὁσᾰπλᾰσῐ́ονος hosaplasíonos	ὁσᾰπλᾰσῐ́ονος hosaplasíonos		ὁσᾰπλᾰσῐόνοιν hosaplasiónoin	ὁσᾰπλᾰσῐόνοιν hosaplasiónoin		ὁσᾰπλᾰσῐόνων hosaplasiónōn	ὁσᾰπλᾰσῐόνων hosaplasiónōn
Dative		ὁσᾰπλᾰσῐ́ονῐ hosaplasíoni	ὁσᾰπλᾰσῐ́ονῐ hosaplasíoni		ὁσᾰπλᾰσῐόνοιν hosaplasiónoin	ὁσᾰπλᾰσῐόνοιν hosaplasiónoin		ὁσᾰπλᾰσῐ́οσῐ / ὁσᾰπλᾰσῐ́οσῐν hosaplasíosi(n)	ὁσᾰπλᾰσῐ́οσῐ / ὁσᾰπλᾰσῐ́οσῐν hosaplasíosi(n)
Accusative		ὁσᾰπλᾰσῐ́ονᾰ hosaplasíona	ὁσᾰπλᾰ́σῐον hosaplásion		ὁσᾰπλᾰσῐ́ονε hosaplasíone	ὁσᾰπλᾰσῐ́ονε hosaplasíone		ὁσᾰπλᾰσῐ́ονᾰς hosaplasíonas	ὁσᾰπλᾰσῐ́ονᾰ hosaplasíona
Vocative		ὁσᾰπλᾰ́σῐον hosaplásion	ὁσᾰπλᾰ́σῐον hosaplásion		ὁσᾰπλᾰσῐ́ονε hosaplasíone	ὁσᾰπλᾰσῐ́ονε hosaplasíone		ὁσᾰπλᾰσῐ́ονες hosaplasíones	ὁσᾰπλᾰσῐ́ονᾰ hosaplasíona
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

See also

Ancient Greek correlatives ^(edit)

type	interrogative	indefinite	(medial) demonstrative	proximal demonstrative	distal demonstrative	relative	indefinite relative	identity	other
basic	τίς	τις, ἔνιοι	†ὁ, οὗτος	ὅδε	ἐκεῖνος	ὅς	ὅστις	ὁ αὐτός (αὑτός), ὁμός	ἕτερος, ἄλλος
dual	πότερος	πότερος, ποτερός				ὁπότερος
quality	ποῖος	ποιός	†τοῖος, τοιοῦτος	τοιόσδε		οἷος	ὁποῖος	ὅμοιος	ἑτεροῖος, ἀλλοῖος
quantity	πόσος	ποσός	†τόσος, τοσοῦτος	τοσόσδε		ὅσος	ὁπόσος
manner	πῶς	πως	†τώς, †ὥς, οὕτως	ὧδε		ὡς	ὅπως	ὁμῶς	ἑτέρως, ἄλλως
method, path, place	πῇ	πῃ	τῇ, ταύτῃ	τῇδε	ἐκείνῃ	ᾗ	ὅπῃ		ἄλλῃ
place	ποῦ, †πόθι	που, †ποθι	ἐνταῦθα	ἐνθάδε	ἐκεῖ, ἔνθα, †ἐκεῖθι	οὗ, ἔνθα, †ὅθι	ὅπου, †ὁπόθι	αὐτόθι, ὁμοῦ	ἄλλοθι
source	πόθεν	ποθεν	†τόθεν, ἔνθεν, ἐντεῦθεν	ἐνθένδε	ἐκεῖθεν	ὅθεν	ὁπόθεν	†ὁμόθεν	ἄλλοθεν
destination	ποῖ, †πόσε	ποι	ἔνθα, ἐνταῦθα	ἐνθάδε, δεῦρο	ἐκεῖσε	οἷ	ὅποι, †ὁπόσε	αὐτόσε, ὁμόσε	ἄλλοσε
time	πότε, πῆμος	ποτέ, ποτε, τοτέ, ἐνίοτε	τότε, τῆμος	τημόσδε		ὅτε, ἦμος	ὁπότε, †ὁππῆμος	ἅμα	ἄλλοτε
exact time	πηνίκα		†τηνίκα, τηνικαῦτα	τηνικάδε		ἡνίκα	ὁπηνίκα	αὐτίκα
duration of time			τέως			ἕως
size, age	πηλίκος	πηλίκος	†τηλίκος, τηλικοῦτος	τηλικόσδε		ἡλίκος	ὁπηλίκος	ὁμῆλιξ
repetition	ποσάκις, ποσίνδα	ποσάκις	τουτάκις, τοσάκις			†ὁσάκις ὁποσάκις	ὁποσάκις
multiplication	ποσαπλάσιος					ὁσαπλάσιος, ὁσαπλασίων
order	πόστος	ποστός					ὁπόστος
† Forms rarely or never used in Classical Attic prose Relative also used in exclamations; either relative or indefinite relative used in indirect questions.

Determiner

ὁσᾰπλᾰσῐ́ων • (hosaplasíōn)

1. masculine/feminine/neuter genitive plural of ὁσᾰπλᾰ́σῐος (hosaplásios)

Further reading

• ὁσαπλασίων in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ὁσαπλασίων - ΛΟΓΕΙΟΝ (since 2011) Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch) University of Chicago.
• “ὁσαπλασίων”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press