Faecinius
Latin edit
Alternative forms edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /fae̯ˈki.ni.us/, [fäe̯ˈkɪniʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /feˈt͡ʃi.ni.us/, [feˈt͡ʃiːnius]
Proper noun edit
Faecinius m sg (genitive Faeciniī or Faecinī); second declension
- a Roman nomen gentile, gens or "family name"
Declension edit
Second-declension noun, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Faecinius |
Genitive | Faeciniī Faecinī1 |
Dative | Faeciniō |
Accusative | Faecinium |
Ablative | Faeciniō |
Vocative | Faecinī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References edit
- ^ Walde, Alois, Hofmann, Johann Baptist (1938) “Faecinius”, in Lateinisches etymologisches Wörterbuch (in German), 3rd edition, volume I, Heidelberg: Carl Winter, page 444