adiudicatio
Latin edit
Etymology edit
From adiūdicāre, adiūdicō + -tiō.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ad.i̯uː.diˈkaː.ti.oː/, [äd̪i̯uːd̪ɪˈkäːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ad.ju.diˈkat.t͡si.o/, [äd̪jud̪iˈkät̪ː͡s̪io]
Noun edit
adiūdicātiō f (genitive adiūdicātiōnis); third declension
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | adiūdicātiō | adiūdicātiōnēs |
Genitive | adiūdicātiōnis | adiūdicātiōnum |
Dative | adiūdicātiōnī | adiūdicātiōnibus |
Accusative | adiūdicātiōnem | adiūdicātiōnēs |
Ablative | adiūdicātiōne | adiūdicātiōnibus |
Vocative | adiūdicātiō | adiūdicātiōnēs |
Descendants edit
- Catalan: adjudicació
- English: adjudication
- French: adjudication
- Italian: aggiudicazione
- → Portuguese: adjudicação
- Romanian: adjudecație
- Spanish: adjudicación
References edit
- “adiudicatio”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers