afirmatywa
See also: afirmatywą
Polish edit
Etymology edit
Learned borrowing from Latin affirmātīvus. First attested in 1583.[1]
Pronunciation edit
- IPA(key): /a.fir.maˈtɨ.va/
- (Middle Polish) IPA(key): /a.fir.maˈtɨ.va/
Audio (file) - Rhymes: -ɨva
- Syllabification: a‧fir‧ma‧ty‧wa
Noun edit
afirmatywa f
- (obsolete) affirmative, aye, yea (positive answer in voting) [16th–19th c.]
Declension edit
Declension of afirmatywa
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | afirmatywa | afirmatywy |
| genitive | afirmatywy | afirmatyw |
| dative | afirmatywie | afirmatywom |
| accusative | afirmatywę | afirmatywy |
| instrumental | afirmatywą | afirmatywami |
| locative | afirmatywie | afirmatywach |
| vocative | afirmatywo | afirmatywy |
Related terms edit
adjectives
adverb
nouns
verb
References edit
- ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “afirmatywa”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
Further reading edit
- afirmatywa in Polish dictionaries at PWN