analcym
Polish edit
Etymology edit
From an- + Ancient Greek άλκιμος (álkimos).[1][2] First attested in 1819.[3]
Pronunciation edit
Noun edit
analcym m inan
Declension edit
Declension of analcym
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | analcym | analcymy |
| genitive | analcymu | analcymów |
| dative | analcymowi | analcymom |
| accusative | analcym | analcymy |
| instrumental | analcymem | analcymami |
| locative | analcymie | analcymach |
| vocative | analcymie | analcymy |
References edit
- ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “analcym”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
- ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “analcym”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
- ^ Pamiętnik Lwowski[1] (in Polish), number R.4, t.1, nr 3, 1819, page 227
Further reading edit
- analcym in Polish dictionaries at PWN
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “analcym”, in Słownik języka polskiego[2] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 34
- analcym in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego