andicolus
Latin edit
Etymology edit
From Andes + colō (“to inhabit”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /anˈdi.ko.lus/, [än̪ˈd̪ɪkɔɫ̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /anˈdi.ko.lus/, [än̪ˈd̪iːkolus]
Adjective edit
andicolus (feminine andicola, neuter andicolum); first/second-declension adjective
Usage notes edit
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | andicolus | andicola | andicolum | andicolī | andicolae | andicola | |
Genitive | andicolī | andicolae | andicolī | andicolōrum | andicolārum | andicolōrum | |
Dative | andicolō | andicolō | andicolīs | ||||
Accusative | andicolum | andicolam | andicolum | andicolōs | andicolās | andicola | |
Ablative | andicolō | andicolā | andicolō | andicolīs | |||
Vocative | andicole | andicola | andicolum | andicolī | andicolae | andicola |