avens
See also: avéns
English edit
Etymology edit
From Middle English avence, from Anglo-Norman avance, Old French avence, from Medieval Latin avencia (“a kind of clover”).
Pronunciation edit
Noun edit
avens (plural avens)
- A plant of the genus Geum, especially Geum urbanum, or herb bennet.
- A plant of the genus Dryas.
Synonyms edit
Derived terms edit
Translations edit
plant of Geum
|
plant of Dryas
|
References edit
Anagrams edit
Catalan edit
Verb edit
avens
French edit
Pronunciation edit
Audio (file)
Noun edit
avens
Latin edit
Etymology edit
From Proto-Italic *awents, present participle of aveō.
Participle edit
avēns (genitive aventis, adverb aventer); third-declension one-termination participle
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | avēns | aventēs | aventia | ||
Genitive | aventis | aventium | |||
Dative | aventī | aventibus | |||
Accusative | aventem | avēns | aventēs aventīs |
aventia | |
Ablative | avente aventī1 |
aventibus | |||
Vocative | avēns | aventēs | aventia |
1When used purely as an adjective.
References edit
- “avens”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press