błyszcz
Polish edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
Deverbal from błyszczeć. First attested in 1861.[1]
Noun edit
błyszcz m inan (diminutive błyszczyk)
Declension edit
Declension of błyszcz
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | błyszcz | błyszcze |
genitive | błyszcza | błyszczy |
dative | błyszczowi | błyszczom |
accusative | błyszcz | błyszcze |
instrumental | błyszczem | błyszczami |
locative | błyszczu | błyszczach |
vocative | błyszczu | błyszcze |
Noun edit
błyszcz m inan
- (mineralogy) glance (any of various sulphides, mostly dark-coloured, which have a brilliant metallic luster)
- błyszcz miedzi ― copper glance/chalcocite
- błyszcz ołowiu ― galena
- błyszcz srebra ― argentite
Declension edit
Declension of błyszcz
singular | |
---|---|
nominative | błyszcz |
genitive | błyszczu |
dative | błyszczowi |
accusative | błyszcz |
instrumental | błyszczem |
locative | błyszczu |
vocative | błyszczu |
Derived terms edit
adjective
adverb
nouns
Related terms edit
adjectives
adverbs
nouns
verbs
- błyskać impf, błysnąć pf
- błyskotać impf
- błyszczeć impf, zabłyszczeć pf
Etymology 2 edit
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb edit
błyszcz
References edit
- ^ Aleksander Zdanowicz (1861) “błyszcz”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[1]