Dutch edit

Etymology edit

Compound of been +‎ breuk.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈbeːn.brøːk/
  • (file)
  • Hyphenation: been‧breuk

Noun edit

beenbreuk f (plural beenbreuken, diminutive beenbreukje n)

  1. A bone fracture.
  2. (rare) A leg fracture, a broken leg.