benedice
Italian edit
Verb edit
benedice
Latin edit
Etymology 1 edit
From benedicus (“friendly, kind”) + -ē.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /beˈne.di.keː/, [bɛˈnɛd̪ɪkeː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /beˈne.di.t͡ʃe/, [beˈnɛːd̪it͡ʃe]
Adverb edit
benedicē (not comparable)
Etymology 2 edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /be.neˈdiː.ke/, [bɛnɛˈd̪iːkɛ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /be.neˈdi.t͡ʃe/, [beneˈd̪iːt͡ʃe]
Verb edit
benedīce
Etymology 3 edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /beˈne.di.ke/, [bɛˈnɛd̪ɪkɛ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /beˈne.di.t͡ʃe/, [beˈnɛːd̪it͡ʃe]
Adjective edit
benedice
References edit
- “benedice”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- benedice in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.