blandiloquium
Latin edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /blan.diˈlo.kʷi.um/, [bɫ̪än̪d̪ɪˈɫ̪ɔkʷiʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /blan.diˈlo.kwi.um/, [blän̪d̪iˈlɔːkwium]
Noun edit
blandiloquium n (genitive blandiloquiī or blandiloquī); second declension
- flattering speech
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | blandiloquium | blandiloquia |
Genitive | blandiloquiī blandiloquī1 |
blandiloquiōrum |
Dative | blandiloquiō | blandiloquiīs |
Accusative | blandiloquium | blandiloquia |
Ablative | blandiloquiō | blandiloquiīs |
Vocative | blandiloquium | blandiloquia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References edit
- “blandiloquium”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- blandiloquium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.