bunăvoință
Romanian edit
Etymology edit
From bună (“good”) + voință (“will”). Calque of Latin benevolentia.
Pronunciation edit
Noun edit
bunăvoință f (uncountable)
Declension edit
declension of bunăvoință (singular only)
singular | ||
---|---|---|
f gender | indefinite articulation | definite articulation |
nominative/accusative | (o) bunăvoință | bunăvoința |
genitive/dative | (unei) bunăvoințe | bunăvoinței |
vocative | bunăvoință, bunăvoințo |