circen
Latin edit
Etymology edit
Related to circus.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈkir.ken/, [ˈkɪrkɛn]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈt͡ʃir.t͡ʃen/, [ˈt͡ʃirt͡ʃen]
Noun edit
circen n (genitive circinis); third declension
Declension edit
Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | circen | circina |
Genitive | circinis | circinum |
Dative | circinī | circinibus |
Accusative | circen | circina |
Ablative | circine | circinibus |
Vocative | circen | circina |
Related terms edit
Descendants edit
References edit
- “circen”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- circen in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.