circularis
Latin edit
Etymology edit
From circulus.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /kir.kuˈlaː.ris/, [kɪrkʊˈɫ̪äːrɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /t͡ʃir.kuˈla.ris/, [t͡ʃirkuˈläːris]
Adjective edit
circulāris (neuter circulāre, adverb circulāriter); third-declension two-termination adjective
Declension edit
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | circulāris | circulāre | circulārēs | circulāria | |
Genitive | circulāris | circulārium | |||
Dative | circulārī | circulāribus | |||
Accusative | circulārem | circulāre | circulārēs circulārīs |
circulāria | |
Ablative | circulārī | circulāribus | |||
Vocative | circulāris | circulāre | circulārēs | circulāria |
Related terms edit
Descendants edit
References edit
- “circularis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- circularis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.