circumductum
Latin edit
Etymology edit
From circumdūcō.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /kir.kumˈduk.tum/, [kɪrkʊn̪ˈd̪ʊkt̪ʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /t͡ʃir.kumˈduk.tum/, [t͡ʃirkumˈd̪ukt̪um]
Noun edit
circumductum n (genitive circumductī); second declension
- a period
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | circumductum | circumducta |
Genitive | circumductī | circumductōrum |
Dative | circumductō | circumductīs |
Accusative | circumductum | circumducta |
Ablative | circumductō | circumductīs |
Vocative | circumductum | circumducta |
Participle edit
circumductum
- inflection of circumductus:
References edit
- “circumductum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- circumductum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.