cracca
Italian edit
Pronunciation edit
Verb edit
cracca
- inflection of craccare:
Latin edit
Etymology edit
Unknown[1]
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈkrak.ka/, [ˈkräkːä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈkrak.ka/, [ˈkräkːä]
Noun edit
cracca f (genitive craccae); first declension
Declension edit
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | cracca | craccae |
Genitive | craccae | craccārum |
Dative | craccae | craccīs |
Accusative | craccam | craccās |
Ablative | craccā | craccīs |
Vocative | cracca | craccae |
References edit
- “cracca”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- cracca in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- ^ Walde, Alois, Hofmann, Johann Baptist (1938) “cracca”, in Lateinisches etymologisches Wörterbuch (in German), 3rd edition, volume I, Heidelberg: Carl Winter, page 284