daaruitvolgend

Dutch

Etymology

Univerbation of daaruit +‎ volgend.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌdaːr.œy̯tˈfɔl.ɣənt/
• Hyphenation: daar‧uit‧vol‧gend

Adjective

daaruitvolgend (not comparable)

1. consequent

Inflection

Declension of daaruitvolgend
uninflected	daaruitvolgend
inflected	daaruitvolgende
comparative	—
		positive
predicative/adverbial		daaruitvolgend
indefinite	m./f. sing.	daaruitvolgende
	n. sing.	daaruitvolgend
	plural	daaruitvolgende
definite		daaruitvolgende
partitive		daaruitvolgends