Latin edit

Etymology edit

From dis- +‎ scindō.

Pronunciation edit

Verb edit

discindō (present infinitive discindere, perfect active discidī, supine discissum); third conjugation

  1. to cut, tear or divide in two
    Synonyms: findō, scindō, carpō, discerpō, distineō, discīdō, incīdō, intercīdō, distrahō, amputō, putō
    Antonyms: cōgō, congerō, coniungō, contrahō

Conjugation edit

   Conjugation of discindō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present discindō discindis discindit discindimus discinditis discindunt
imperfect discindēbam discindēbās discindēbat discindēbāmus discindēbātis discindēbant
future discindam discindēs discindet discindēmus discindētis discindent
perfect discidī discidistī discidit discidimus discidistis discidērunt,
discidēre
pluperfect discideram disciderās disciderat disciderāmus disciderātis disciderant
future perfect disciderō discideris disciderit disciderimus discideritis disciderint
passive present discindor discinderis,
discindere
discinditur discindimur discindiminī discinduntur
imperfect discindēbar discindēbāris,
discindēbāre
discindēbātur discindēbāmur discindēbāminī discindēbantur
future discindar discindēris,
discindēre
discindētur discindēmur discindēminī discindentur
perfect discissus + present active indicative of sum
pluperfect discissus + imperfect active indicative of sum
future perfect discissus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present discindam discindās discindat discindāmus discindātis discindant
imperfect discinderem discinderēs discinderet discinderēmus discinderētis discinderent
perfect disciderim disciderīs disciderit disciderīmus disciderītis disciderint
pluperfect discidissem discidissēs discidisset discidissēmus discidissētis discidissent
passive present discindar discindāris,
discindāre
discindātur discindāmur discindāminī discindantur
imperfect discinderer discinderēris,
discinderēre
discinderētur discinderēmur discinderēminī discinderentur
perfect discissus + present active subjunctive of sum
pluperfect discissus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present discinde discindite
future discinditō discinditō discinditōte discinduntō
passive present discindere discindiminī
future discinditor discinditor discinduntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives discindere discidisse discissūrum esse discindī discissum esse discissum īrī
participles discindēns discissūrus discissus discindendus,
discindundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
discindendī discindendō discindendum discindendō discissum discissū

Derived terms edit

References edit

  • discindo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • discindo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • discindo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.