disconsolatus
Latin
editEtymology
editFrom Latin dis- (“away”) + cōnsōlātus (“consoled”).
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /dis.kon.soːˈlaː.tus/, [d̪ɪs̠kõːs̠oːˈɫ̪äːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /dis.kon.soˈla.tus/, [d̪iskonsoˈläːt̪us]
Adjective
editdiscōnsōlātus (feminine discōnsōlāta, neuter discōnsōlātum); first/second-declension adjective
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | discōnsōlātus | discōnsōlāta | discōnsōlātum | discōnsōlātī | discōnsōlātae | discōnsōlāta | |
Genitive | discōnsōlātī | discōnsōlātae | discōnsōlātī | discōnsōlātōrum | discōnsōlātārum | discōnsōlātōrum | |
Dative | discōnsōlātō | discōnsōlātō | discōnsōlātīs | ||||
Accusative | discōnsōlātum | discōnsōlātam | discōnsōlātum | discōnsōlātōs | discōnsōlātās | discōnsōlāta | |
Ablative | discōnsōlātō | discōnsōlātā | discōnsōlātō | discōnsōlātīs | |||
Vocative | discōnsōlāte | discōnsōlāta | discōnsōlātum | discōnsōlātī | discōnsōlātae | discōnsōlāta |
Related terms
editReferences
edit- disconsolatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)