Latin edit

Alternative forms edit

Etymology edit

From dis- +‎ iaciō (throw, hurl).

Pronunciation edit

Verb edit

disiciō (present infinitive disicere, perfect active disiēcī, supine disiectum); third conjugation iō-variant

  1. to throw or drive asunder; scatter, disperse, break up, divide; dishevel; spread
  2. (military) to disperse, scatter or rout the enemy
  3. to destroy, bring to naught; thwart, overthrow, frustrate

Usage notes edit

In prosody, the first syllable is always long by position due to the unwritten /j/, thus disiciō can be found written as dīsiciō in some editions or manuals, which however doesn't signify the length of the vowel itself.

Conjugation edit

   Conjugation of disiciō (third conjugation -variant)
indicative singular plural
first second third first second third
active present disiciō disicis disicit disicimus disicitis disiciunt
imperfect disiciēbam disiciēbās disiciēbat disiciēbāmus disiciēbātis disiciēbant
future disiciam disiciēs disiciet disiciēmus disiciētis disicient
perfect disiēcī disiēcistī disiēcit disiēcimus disiēcistis disiēcērunt,
disiēcēre
pluperfect disiēceram disiēcerās disiēcerat disiēcerāmus disiēcerātis disiēcerant
future perfect disiēcerō disiēceris disiēcerit disiēcerimus disiēceritis disiēcerint
passive present disicior disiceris,
disicere
disicitur disicimur disiciminī disiciuntur
imperfect disiciēbar disiciēbāris,
disiciēbāre
disiciēbātur disiciēbāmur disiciēbāminī disiciēbantur
future disiciar disiciēris,
disiciēre
disiciētur disiciēmur disiciēminī disicientur
perfect disiectus + present active indicative of sum
pluperfect disiectus + imperfect active indicative of sum
future perfect disiectus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present disiciam disiciās disiciat disiciāmus disiciātis disiciant
imperfect disicerem disicerēs disiceret disicerēmus disicerētis disicerent
perfect disiēcerim disiēcerīs disiēcerit disiēcerīmus disiēcerītis disiēcerint
pluperfect disiēcissem disiēcissēs disiēcisset disiēcissēmus disiēcissētis disiēcissent
passive present disiciar disiciāris,
disiciāre
disiciātur disiciāmur disiciāminī disiciantur
imperfect disicerer disicerēris,
disicerēre
disicerētur disicerēmur disicerēminī disicerentur
perfect disiectus + present active subjunctive of sum
pluperfect disiectus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present disice disicite
future disicitō disicitō disicitōte disiciuntō
passive present disicere disiciminī
future disicitor disicitor disiciuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives disicere disiēcisse disiectūrum esse disicī disiectum esse disiectum īrī
participles disiciēns disiectūrus disiectus disiciendus,
disiciundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
disiciendī disiciendō disiciendum disiciendō disiectum disiectū

Derived terms edit

Related terms edit

References edit

  • disicio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • disicio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • disicio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • disicio in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016