Latin edit

Etymology edit

From dis- +‎ suō.

Pronunciation edit

Verb edit

dissuō (present infinitive dissuere, perfect active dissuī, supine dissūtum); third conjugation

  1. to unstitch
  2. to rip open

Conjugation edit

   Conjugation of dissuō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present dissuō dissuis dissuit dissuimus dissuitis dissuunt
imperfect dissuēbam dissuēbās dissuēbat dissuēbāmus dissuēbātis dissuēbant
future dissuam dissuēs dissuet dissuēmus dissuētis dissuent
perfect dissuī dissuistī dissuit dissuimus dissuistis dissuērunt,
dissuēre
pluperfect dissueram dissuerās dissuerat dissuerāmus dissuerātis dissuerant
future perfect dissuerō dissueris dissuerit dissuerimus dissueritis dissuerint
passive present dissuor dissueris,
dissuere
dissuitur dissuimur dissuiminī dissuuntur
imperfect dissuēbar dissuēbāris,
dissuēbāre
dissuēbātur dissuēbāmur dissuēbāminī dissuēbantur
future dissuar dissuēris,
dissuēre
dissuētur dissuēmur dissuēminī dissuentur
perfect dissūtus + present active indicative of sum
pluperfect dissūtus + imperfect active indicative of sum
future perfect dissūtus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present dissuam dissuās dissuat dissuāmus dissuātis dissuant
imperfect dissuerem dissuerēs dissueret dissuerēmus dissuerētis dissuerent
perfect dissuerim dissuerīs dissuerit dissuerīmus dissuerītis dissuerint
pluperfect dissuissem dissuissēs dissuisset dissuissēmus dissuissētis dissuissent
passive present dissuar dissuāris,
dissuāre
dissuātur dissuāmur dissuāminī dissuantur
imperfect dissuerer dissuerēris,
dissuerēre
dissuerētur dissuerēmur dissuerēminī dissuerentur
perfect dissūtus + present active subjunctive of sum
pluperfect dissūtus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present dissue dissuite
future dissuitō dissuitō dissuitōte dissuuntō
passive present dissuere dissuiminī
future dissuitor dissuitor dissuuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives dissuere dissuisse dissūtūrum esse dissuī dissūtum esse dissūtum īrī
participles dissuēns dissūtūrus dissūtus dissuendus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
dissuendī dissuendō dissuendum dissuendō dissūtum dissūtū

References edit

  • dissuo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • dissuo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • dissuo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to renounce, give up a friendship: amicitiam dissuere, dissolvere, praecīdere