Latin edit

Etymology edit

Perfect passive participle of distinguō.

Pronunciation edit

Adjective edit

distīnctus (feminine distīncta, neuter distīnctum, comparative distīnctior, superlative distīnctissimus); first/second-declension adjective

  1. distinct, separate
    Synonyms: īnsignis, cōnspicuus, praecipuus, eximius, ēgregius
  2. definite, lucid

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative distīnctus distīncta distīnctum distīnctī distīnctae distīncta
Genitive distīnctī distīnctae distīnctī distīnctōrum distīnctārum distīnctōrum
Dative distīnctō distīnctō distīnctīs
Accusative distīnctum distīnctam distīnctum distīnctōs distīnctās distīncta
Ablative distīnctō distīnctā distīnctō distīnctīs
Vocative distīncte distīncta distīnctum distīnctī distīnctae distīncta

Related terms edit

Descendants edit

References edit

  • distinctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • distinctus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • distinctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • the star-lit sky; the firmament: caelum astris distinctum et ornatum