dobruchać

Polish

Etymology

From dobruchny +‎ -ać.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔˈbru.xat͡ɕ/
• Rhymes: -uxat͡ɕ
• Syllabification: do‧bru‧chać

Verb

dobruchać impf

1. (transitive, obsolete) to appease (to placate or pacify)

   Synonym: łagodzić

2. (intransitive or reflexive with się, obsolete) to improve (to become better in some way)

   Synonym: poprawiać się

3. (reflexive with się, obsolete) to be appeased (to become placated or pacified)

Conjugation

Conjugation of dobruchać impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dobruchać
present tense	1st	dobrucham			dobruchamy
	2nd	dobruchasz			dobruchacie
	3rd	dobrucha			dobruchają
	impersonal	dobrucha się
past tense	1st	dobruchałem, -(e)m dobruchał	dobruchałam, -(e)m dobruchała	dobruchałom, -(e)m dobruchało	dobruchaliśmy, -(e)śmy dobruchali	dobruchałyśmy, -(e)śmy dobruchały
	2nd	dobruchałeś, -(e)ś dobruchał	dobruchałaś, -(e)ś dobruchała	dobruchałoś, -(e)ś dobruchało	dobruchaliście, -(e)ście dobruchali	dobruchałyście, -(e)ście dobruchały
	3rd	dobruchał	dobruchała	dobruchało	dobruchali	dobruchały
	impersonal	dobruchano
future tense	1st	będę dobruchał, będę dobruchać	będę dobruchała, będę dobruchać	będę dobruchało, będę dobruchać	będziemy dobruchali, będziemy dobruchać	będziemy dobruchały, będziemy dobruchać
	2nd	będziesz dobruchał, będziesz dobruchać	będziesz dobruchała, będziesz dobruchać	będziesz dobruchało, będziesz dobruchać	będziecie dobruchali, będziecie dobruchać	będziecie dobruchały, będziecie dobruchać
	3rd	będzie dobruchał, będzie dobruchać	będzie dobruchała, będzie dobruchać	będzie dobruchało, będzie dobruchać	będą dobruchali, będą dobruchać	będą dobruchały, będą dobruchać
	impersonal	będzie dobruchać się
conditional	1st	dobruchałbym, bym dobruchał	dobruchałabym, bym dobruchała	dobruchałobym, bym dobruchało	dobruchalibyśmy, byśmy dobruchali	dobruchałybyśmy, byśmy dobruchały
	2nd	dobruchałbyś, byś dobruchał	dobruchałabyś, byś dobruchała	dobruchałobyś, byś dobruchało	dobruchalibyście, byście dobruchali	dobruchałybyście, byście dobruchały
	3rd	dobruchałby, by dobruchał	dobruchałaby, by dobruchała	dobruchałoby, by dobruchało	dobruchaliby, by dobruchali	dobruchałyby, by dobruchały
	impersonal	dobruchano by
imperative	1st	niech dobrucham			dobruchajmy
	2nd	dobruchaj			dobruchajcie
	3rd	niech dobrucha			niech dobruchają
active adjectival participle		dobruchający	dobruchająca	dobruchające	dobruchający	dobruchające
passive adjectival participle		dobruchany	dobruchana	dobruchane	dobruchani	dobruchane
contemporary adverbial participle		dobruchając
verbal noun		dobruchanie

Related terms

verbs

• rozdobruchać pf
• udobruchać pf

 

Further reading

• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “dobry”, in Słownik języka polskiego‎^[1], volume 1, page 445
• Aleksander Zdanowicz (1861) “dobruchać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “dobruchać”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 11