dzięciolnik

Polish

Etymology

From dzięcioł +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /d͡ʑɛɲˈt͡ɕɔl.ɲik/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔlɲik
• Syllabification: dzię‧ciol‧nik

Noun

dzięciolnik m animal

1. piculet (any bird of the subfamily Picumninae)

Declension

Declension of dzięciolnik

	singular	plural
nominative	dzięciolnik	dzięciolniki
genitive	dzięciolnika	dzięciolników
dative	dzięciolnikowi	dzięciolnikom
accusative	dzięciolnika	dzięciolniki
instrumental	dzięciolnikiem	dzięciolnikami
locative	dzięciolniku	dzięciolnikach
vocative	dzięciolniku	dzięciolniki

Related terms

adjective

• dzięcioli

 

nouns

• dzięcioł
• dzięcioł białogrzbiety
• dzięcioł czarny
• dzięciołek
• dzięciur

 

verb

• dzięciolić impf

 

Further reading

• dzięciolnik in Polish dictionaries at PWN