dziurawiec

See also: Dziurawiec

Polish

dziurawiec

Etymology

From dziura +‎ -awiec.

Pronunciation

• IPA^(key): /d͡ʑuˈra.vjɛt͡s/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -avjɛt͡s
• Syllabification: dziu‧ra‧wiec
• Homophone: Dziurawiec

Noun

dziurawiec m inan

1. St. John's wort, goatweed (any plant of the genus Hypericum)

   Synonym: kotwica

Declension

Declension of dziurawiec

	singular	plural
nominative	dziurawiec	dziurawce
genitive	dziurawca	dziurawców
dative	dziurawcowi	dziurawcom
accusative	dziurawiec	dziurawce
instrumental	dziurawcem	dziurawcami
locative	dziurawcu	dziurawcach
vocative	dziurawcu	dziurawce

Further reading

• dziurawiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dziurawiec in Polish dictionaries at PWN
• dziurawiec in PWN's encyclopedia