exitialis
Latin edit
Etymology edit
exitium (“destruction”, “ruin”) + -ālis (“-al”, adjectival suffix).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ek.si.tiˈaː.lis/, [ɛks̠ɪt̪iˈäːlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ek.sit.t͡siˈa.lis/, [eɡzit̪ː͡s̪iˈäːlis]
Adjective edit
exitiālis (neuter exitiāle); third-declension two-termination adjective
Declension edit
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | exitiālis | exitiāle | exitiālēs | exitiālia | |
Genitive | exitiālis | exitiālium | |||
Dative | exitiālī | exitiālibus | |||
Accusative | exitiālem | exitiāle | exitiālēs exitiālīs |
exitiālia | |
Ablative | exitiālī | exitiālibus | |||
Vocative | exitiālis | exitiāle | exitiālēs | exitiālia |
Synonyms edit
Descendants edit
References edit
- “exitialis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “exitialis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- exitialis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.