eyður
See also: Eyður
Faroese
editPronunciation
editEtymology 1
editFrom Old Norse auðr, from Proto-Germanic *audaz whence also Icelandic auður. Cognate with Old Saxon ōd; Old English ēad (“happiness”); Old High German ōt.
Noun
editeyður m (genitive singular eyðs, uncountable)
Declension
editDeclension of eyður (singular only) | ||
---|---|---|
m6s | singular | |
indefinite | definite | |
nominative | eyður | eyðurin |
accusative | eyð | eyðin |
dative | eyði | eyðinum |
genitive | eyðs | eyðsins |
Etymology 2
editFrom Old Norse auðr (“desolate”), from Proto-Germanic *auþijaz whence also Icelandic auður, Norwegian aud and ød, Danish ød, Swedish öd. Cognate with Old English ēaþ, īeþe, and Old High German ōdi.
Adjective
editeyður (comparative eyðari, superlative eyðastur)
Inflection
editeyður a15 | |||
Singular (eintal) | m (kallkyn) | f (kvennkyn) | n (hvørkikyn) |
Nominative (hvørfall) | eyður | eyð | eytt |
Accusative (hvønnfall) | eyðan | eyða | |
Dative (hvørjumfall) | eyðum | eyðari | eyðum |
Genitive (hvørsfall) | (eyðs) | (eyðar) | (eyðs) |
Plural (fleirtal) | m (kallkyn) | f (kvennkyn) | n (hvørkikyn) |
Nominative (hvørfall) | eyðir | eyðar | eyð |
Accusative (hvønnfall) | eyðar | ||
Dative (hvørjumfall) | eyðum | ||
Genitive (hvørsfall) | (eyða) |